هوش مصنوعی: این روزها همه جا غم و ناراحتی حاکم است و خوشحالی برای مردم به یک چیز ممنوع تبدیل شده است. زندگی به همه، چه خاص و چه عام، چنان پر از غم شده که نمی‌توان به راحتی شادی را تجربه کرد.

هوش مصنوعی: هر زمانی که صدای دل‌خراشی از کسی به گوشم برسد، احساس می‌کنم که آن صدا به دل‌ها نفوذ کرده و آرامش را از آن‌ها می‌گیرد.

هوش مصنوعی: مردم جهان در حال زندگی هستند و در عین حال، درد و رنجی را تحمل می‌کنند. حتی در دل مادران، به خاطر غم و اندوه فرزندانشان، غم بزرگی وجود دارد.

هوش مصنوعی: نمی‌توان از کسی که تب و لرز دارد تعجب کرد؛ زیرا وقتی عرقش می‌آید، خونش از بدنش خارج می‌شود و بویش به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: به خاطر غم و دردهایی که دل مردان و زنان را آزار داده، دل‌ها مانند شیشه‌های حجامت شده‌اند و پر از رنج و زخم هستند.

هوش مصنوعی: در باغ‌ها گل‌های زیبا و خوش‌بو وجود دارند، اما اگر کسی نتواند بوی خوش آن‌ها را حس کند، بودن یا نبودن آن‌ها فرقی نمی‌کند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از بزرگان و سران بهره‌ای نمی‌برد، و هیچ‌کس نیز به یتیمان و بیوه‌زنان رحم نمی‌کند.

هوش مصنوعی: گفته می‌شود که اطعام و غذا دادن به مردم پاداش دارد، اما برخی افراد از روی طمع و به جای اینکه از دلسوزی و محبت به دیگران غذا بدهند، فقط به فکر منافع شخصی خود هستند و به جای اینکه به دیگران کمک کنند، سبب زجر و ناراحتی آن‌ها می‌شوند.

هوش مصنوعی: هرکس را که می‌بینم، ظاهری بی‌روح و بی‌احساس دارد و هر جسمی را که می‌شناسم، نشانی از رنج و درد بر آن باقی مانده است.

هوش مصنوعی: تمام موجودات بزرگ و کوچک از حالت وجودی خود عبور کرده‌اند و ارواح مردم از بدن‌هایشان خارج شده‌اند.

هوش مصنوعی: با وجود تمام این وضعیت‌ها، مرد و زن در شب و روز به هم عشق و کینه را الزامی کرده‌اند.

هوش مصنوعی: در دل پدر نسبت به پسرش چه کینه‌ها و دلخوری‌هایی وجود دارد و چه زحمات و سختی‌ها که مادر برای دخترش متحمل می‌شود.

هوش مصنوعی: بارها پیش آمده است که مردی به دوش دیگران سنگینی کرده و از مشکلاتش شکایت کرده است، و بارها هم خواجه به خاطر غلامش به زاری و ناله پرداخته است.

هوش مصنوعی: چقدر کم هستند افرادی که سعید را از شقی تشخیص دهند و چقدر کم هستند کسانی که بتوانند تفاوت بین چیزهای حلال و حرام را بدانند.

هوش مصنوعی: یکی از خون کسان غذا می‌خورد و صبح را آغاز می‌کند، و دیگری از خون رزان در شب غذا می‌خورد و شام را می‌گذراند.

هوش مصنوعی: دل من در حیرت است و خون آلود شده، به من بگو کدام یک از این دو نفر، خون‌آشام است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که انجام دهی، اثر خود را بر جای می‌گذارد. اگر دعا به زبان بیاوری، نتیجه‌اش نیز مثبت خواهد بود و اگر نفرین کنی، نتیجه‌اش نامطلوب خواهد بود. در نهایت، اعمال و گفتار ما می‌تواند به ثمر بنشیند و اثرات خود را نشان دهد، چه مثبت و چه منفی.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که افرادی از نسل کسانی هستند که در کوفه و شام دچار تفرقه و اختلاف شده‌اند.

هوش مصنوعی: نگو که در شهر چرا با انسان‌ها ارتباط نداشتم، چرا که در کوه و دشت بودن با حیوانات و طبیعت برایم لذت‌بخش‌تر است.

هوش مصنوعی: آدمی کجا می‌تواند از ستم دست بکشد و به‌راستی چه زمانی دست از ظلم و تعدی برمی‌دارد؟

هوش مصنوعی: به من نگو چرا از وطنم دور شده‌ام، بلکه بگو چرا در زندگی به مرتبه‌ای رسیده‌ام.

هوش مصنوعی: به خاطر غم و اندوهی که دارم، آنقدر دل آزرده و بی‌سامان شده‌ام که حتی نمی‌توانم چیزهای آشنا را بشناسم.

هوش مصنوعی: در دل من هزاران درد وجود دارد و من در سردرگمی هستم که این دردها را با چه کسی در میان بگذارم و از کدام یک آغاز کنم.

هوش مصنوعی: دل من به شدت با غم آمیخته و یکی شده است. آیا می‌توانی دو حرف را به گونه‌ای به هم نزدیک کنی که یکی شوند؟

هوش مصنوعی: اگر بخواهی، می‌توانی از احساسم باخبر شوی. پس شیشه‌ای بگیر و همچون تیشه‌ای که به جان درخت می‌زند، به دل من ضربه بزن.

هوش مصنوعی: کسی که از غم عشق در دلش آتش وجود دارد، خوشبخت است؛ زیرا اگر این آتش نبود، مانند غذایی نپخته و کم‌عمق به زندگی خیره می‌شد.

هوش مصنوعی: من نه از غم می‌نالیدم و نه از شادی خوشحال هستم، زیرا نه شادی‌ای وجود دارد و نه غمی که پایدار باشد.

هوش مصنوعی: دیشب صدایی به گوشم رسید که گفت نگران نباش، زیرا هر شروعی یک پایان دارد.

هوش مصنوعی: از چه زمانی مسجد و میخانه باز شده‌اند؟ آیا بتخانه نیز باز نیست؟ مگر نه اینکه بت‌شکن آمده و بت‌ها را شکسته است؟

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد آن کس که دیگران را نمی‌بیند، هرگز آرامش را تجربه نخواهد کرد و اگر هم ببیند، ممکن است فقط در خواب این زیبایی را ببیند.

هوش مصنوعی: به خاطر آدم‌ها و رفت و آمدهای زیاد، به نظر می‌رسد که روز قیامت برپا شده است.

هوش مصنوعی: اگر صاحب دیوان هم نبود، من در فارس نمی‌بودم؛ چرا که سرزمین فارس به نظمی و ثبات نیاز دارد.

هوش مصنوعی: او به هر کسی لطف کرده و پاداش و تخفیف داده است، به هر فردی وظایفی محول کرده و انعامی بخشیده است.

هوش مصنوعی: حکومت از ما حقوقی نمی‌گرفت، زیرا این موضوع به خاطر خدمت به حیوانات بود.

هوش مصنوعی: سال گذشته اگرچه چیزی به من عطا شد و دوباره پس‌گرفته شد، اما امسال به شکلی دیگر به من داده شد که به آن رسیدم و الهام گرفتم.

هوش مصنوعی: این خط می‌گوید که آنچه خداوند در زندگی به انسان عطا می‌کند، ممکن است زمانی پس گرفته شود. بنابراین، نباید تصور کرد که هر دلی در این جهان به آرزوهایش خواهد رسید.

هوش مصنوعی: آیا حسن و زیبایی از گلرخانان خوش قد و اندام به ما هدیه داده نشده و پس از آن از ما گرفته شده است؟

هوش مصنوعی: آیا ندیدی که مشک او مانند همان کافور بوده و زیبایی‌اش به اندازه بتی است که زلف‌هایش رنگی مانند عنبر دارد؟

هوش مصنوعی: ظالمی دیگری به ظالمی دیگر کمک کرد، در حالی که او از روی ناتوانی هر چیز را از مظلوم برای خودش گرفت.

هوش مصنوعی: در این دنیا، همه چیز در حال تغییر و تحول است. شکست‌ها و موفقیت‌ها به طور مداوم در حال رخ دادن هستند و مردم به طور معمول این واقعیت را درک می‌کنند.

هوش مصنوعی: زندگی را به ما ندادند و سپس مرگ آن را گرفت. جوانی را هم به ما ندادند و بعد از آن، زمان آن را گرفت.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در آغاز بوده‌ایم، در پایان نیز همان خواهیم شد. حروف به تدریج به یکدیگر می‌پیوندند تا به دست ما برسند.

هوش مصنوعی: تمام عمر ما در سرگرمی و بازی گذشت، ولی تنها زمانی متوجه خواهیم شد که عمرمان به پایان رسیده است.