هوش مصنوعی: در این مسیر، کسی به آرامش دست یافته است که بر روی بالشت‌های نرم کاشتنی دراز کشیده است.

هوش مصنوعی: نگاه مستان به نور شمعی که به‌طور موقت روشن است نمی‌افتد، چرا که چشم‌ها به باده و زیبایی زندگی سرگرم‌اند و توجه‌شان به چیز دیگری معطوف نیست.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال آرامش و امنیتی هستی، به دل خود توجه کن. نفس تو در خانه‌ای که پر از زیبایی و روشنی است، آرامش دارد و در این مکان می‌تواند سفر کند.

هوش مصنوعی: ساز دل در هیچ جا نه خوب است و نه آرامش دارد، چه در دشت باشد و چه در خانه. رنگ و روی ما به اندازه‌ی چندین کاروان است و هر کدام از آنها آفتی را بر دوش می‌کشد.

هوش مصنوعی: پیرو راه حق نمی‌تواند از درد و رنج قلبی فرار کند، او همواره به یاد اثر خود، در درون خود عذاب می‌کشد.

هوش مصنوعی: کدامین آینه‌ای می‌تواند زیبایی‌های دریا را نشان دهد وقتی که حتی خاک ساحل هم به خاطر اندوهش دارای جواهرات است؟

هوش مصنوعی: بیت به این معناست که با وجود اینکه انسان ها به دو شکل یا دو دیدگاه می بینند، در حالت مشاهده واقعی، آنچه را که از وحدت یا یگانگی وجود دارد درک می کنند. این درک باعث می‌شود که چشم از حالت پراکنده و مختلف به یگانگی وجود روی آورد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه هیجانی در مجالس دیدن تو وجود دارد که هر طرف، از شدت زیبایی چشمانت، دستی به سر می‌زند.

هوش مصنوعی: با یک آه می‌توان رنگ و بوی زندگی را تغییر داد و دنیا را به رنگ خاکستری درآورد، به شرطی که دل یک آتش سوزان داشته باشی و این تلاش‌ها به درستی سامان یابد.

هوش مصنوعی: دو دنیای فریبنده در چشم من حیران و نابود شدند، حالا چراغ خانهٔ آینه‌ام نوری متفاوت و جدید دارد.

هوش مصنوعی: کسی نیست که به من کمک کند و مرا از این وضعیت بی‌دست و پایی نجات دهد، جز این که مانند آتش، از دل این بی‌چارگی ناله و فریاد برآورد.

هوش مصنوعی: حباب، که ناشی از شگفتی و کمبود فرصت‌های زمان است، با نگاهی به دریا و با چشمانی مرطوب به گذشته توجه دارد.