هوش مصنوعی: کسی که طمع دارد و خسیس است، فکر می‌کند که با تلاش و زحمت خود می‌تواند آبرو به دست آورد، در حالی که در واقع تنها به تفاخر مشغول است.

هوش مصنوعی: با افرادی که بخیل و دریغ‌دار هستند، نمی‌توان با روحیه‌ای مشابه آنها رفتار کرد. حتی کیف پول خودم هم از این جمله‌ی دلخواهشان پر است.

هوش مصنوعی: اگر گل‌های این باغ از فرصت‌های زندگی آگاه باشند، باید بدانند که زیبایی و رنگ‌ها به روی چه کسی می‌خندند که او به آن‌ها تمسخر می‌کند.

هوش مصنوعی: طبیعت شهوت‌طلب از جستجو و کشف واقعیت بی‌بهره است و مانند گردن خر که فقط به دنبال خوشی و علف در آخور است، به جای تحقیق و فهم عمیق، تنها به دنبال لذت‌های آنی می‌باشد.

هوش مصنوعی: به زمین برو و بفهم که حقیقت وجودی تو چه معناهایی دارد. درک کن که راز وجودی‌ات در عدم نهفته است و تفکر تو می‌تواند به این معنا و مفهوم عمیق برسد.

هوش مصنوعی: نه از وجود خود خجالت می‌کشم و نه از جنون و دیوانگی‌ام ناراحت هستم. اما طبیعتی که از شوق و عشق ساخته نشده، چه ارزشی دارد؟

هوش مصنوعی: از خرد شدن امواج بلند، معلوم می‌شود که حتی در برابر قدرت شکست هم، ناز و تکبر وجود دارد.

هوش مصنوعی: باران در اثر تنوع و بزرگی دست طبیعت، از هر نقطه‌ای که به زمین می‌افتد، می‌تواند به زندگی و سرسبزی کمک کند، حتی اگر مقدارش کم باشد.

هوش مصنوعی: آتش سوزانی وجود دارد که بدون آنکه به نتیجه‌ای برسد، ناله و فریادش در بی‌ثمری، احساس جریحه‌دار کننده‌ای دارد.

هوش مصنوعی: محو شدن ما به این راحتی‌ها نیست؛ سکته‌ای که در این شعر وجود دارد، حیرت و تأمل زیادی به همراه دارد.

هوش مصنوعی: از نادانی سخن مگوی که در مکتب عشق، حتی اگر همه مانند کودک باشند، درک و مهارت خاصی دارند.