هوش مصنوعی: گاهی در فکر، گاهی در قلب و گاهی در چشمانم، غبار راه تو جایگاهی دارد و با من کارهای زیادی دارد.

هوش مصنوعی: مانند شمعی که در خاموشی‌اش، گرمای عشق تو از بین نرفت، در مجالس اندوه من، سکوت نیز صدای خاص خودش را دارد.

هوش مصنوعی: مراقب باش که به تماشای باغ حسرت نروی، زیرا در آنجا حتی رنگ‌های از دست رفته هم پشت به تو دارند.

هوش مصنوعی: در این سرزمین که دوستی و ارتباطات از بین رفته است، هر کسی باید به تنهایی فریاد بزند و از بی‌کسی‌اش شکایت کند، به ویژه کسی که به دوستان و آشنایان خود چشم دوخته است.

هوش مصنوعی: این شعر به نوعی به احساسات و دشواری‌های فردی اشاره دارد. شاعر به صیادی اشاره می‌کند که به طایر (پرنده) او پیغام می‌دهد و نشان می‌دهد که این پرنده در قفسی گرفتار است. شاعر به نوعی نگرانی و درد درونی خود را بروز می‌دهد و اشاره می‌کند که اگر او به این پیام توجه نکند، صدای ناله و زاری او بلند خواهد شد. این معانی به عشق، آزادی و احساس بندگی مربوط می‌شود.

هوش مصنوعی: این دیوانگی‌ها و آوارگی‌ها باعث شده که من به سمت دشت توحید بروم و اساس وجودم بر این است که به دور زیبایی‌اش بچرخم و به آن احترام بگذارم.

هوش مصنوعی: شاید به شوخی و سر زدن بگذاریم، اما هنوز باید به یاد داشته باشیم که این طرح‌ها و نقوش، در بوم و ذهن هنرمند جای دارند و به همین خاطر ارزشمند هستند.

هوش مصنوعی: جوش و خروش آتش در سنگ‌ها دیده می‌شود و در درختان تاک هم انرژی خاصی در حال حرکت است. این بی‌نظمی و شگفتی به دلیل وجود یک نوا و ساز است که هرچقدر هم که سکوت باشد، صدایش وجود دارد.

هوش مصنوعی: بهار زمان شادابی و نشاط است، پس نباید غافل شد و از آن بهره نبرد، زیرا خوشی و لذت در شکفتن گل‌ها و زیبایی‌های طبیعت به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به هدفی خاص، باید با احتیاط و زیرکی عمل کرد، زیرا حقیقتی که در معرض نمایش قرار دارد، ممکن است برای ما نامناسب باشد و ما باید با احتیاط ببینیم.

هوش مصنوعی: مواظب باش که در دنیای فریبندهٔ زندگی غرق نشوی، زیرا تو روح حساسی داری و این محیط پر از لذات و فریب‌ها است.