هوش مصنوعی: نمی‌توانم به راحتی از حرکت و جنبش خود دست بردارم؛ زیرا مانند شمع که در هر قسمت از وجودش لایه‌ای دارد، در وجود من نیز هر بخش به هم متصل است و این حالت وابستگی، مانع از زمین‌گیر شدنم می‌شود.

هوش مصنوعی: خطوط طومار و نقش مهر نشان‌دهنده‌ ی غم و دردی است که به رنگ گل‌های سرخ و شاخ‌های آنها به تصویر کشیده شده است. این نشان می‌دهد که این احساسات عمیق، پر از درد و داغی هستند.

هوش مصنوعی: در آن مکان که من در انتظار او نشسته‌ام، اگر حتی گرد و خاکی به پا شود، یعنی شخصی شناخته شده بیاید، صدایش را می‌شناسم.

هوش مصنوعی: از گل باید بپرسی که غنچهٔ گمشده‌اش کجاست، چون دل از نگاه حیرت‌زایش، رد پاهایی را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: ما کسانی هستیم که به فنا عادت کرده‌ایم، پس چطور می‌خواهی از حال و اوضاع ما سوال کنی؟ فضای این دنیا خیالی و زودگذر است و حالتی دارد که همیشه در حال تغییر است.

هوش مصنوعی: نغمه‌ای از ناتوانی ما، خلق را در شور و حالی خاص می‌سازد؛ اینکه در هر جمعی، آنچه که هست، رنگ و بویی از وجود ما دارد.

هوش مصنوعی: سالمندان با تواضع و فروتنی جوانی را ارج می‌نهند. زندگی جوانان مانند جریانی است که برای وداع، یک پل در پشت خود دارد تا به آرامی عبور کند.

هوش مصنوعی: در دل انسان، خوب و بد هیچ‌گاه نمی‌توانند بدون مانع با یکدیگر در آمیختگی داشته باشند. اگر تصویری در آینه نمایان شود، به راحتی می‌تواند فضای خودش را پیدا کند و در آن جا بگیرد.

هوش مصنوعی: نه تنها از حال و روز کسی که در فقر و گوشه‌گیری است غافل نشو، بلکه بدان که زیبایی ظاهری و خواب راحتی که به نظر می‌رسد، در واقع بر پایه‌ی بی‌واسطگی و سادگی زندگی است.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که اگر کسی در زندگی با ترس و تردید قدم برمی‌دارد و به دستگیری و یاری دیگران نیاز دارد، نمی‌تواند از محدودیت‌ها و مشکلات عبور کند. تنها زمانی می‌توان در برابر چالش‌های زندگی ایستاد که درک و حمایت از سمت دیگران وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: جهان پر از خوشی و آگاهی است و من در حال و هوای خودم احساس شکست می‌کنم، مانند صدای خوشی که مینا هنگام خندیدن از خود می‌سازد.

هوش مصنوعی: به رنگ آبی که شبیه آب است، هر یک از برگ‌های این چمن را رنگ کردم. اما حالا این گل داغی است برای کسی که بویی از وفا دارد.