هوش مصنوعی: تا زمانی که نویسنده‌ای دست به کار شود و شخصیت من و ما را بر روی کاغذ ثبت کند، فرصت برای ثبت این لحظه زیبا و دلنشین در صبحگاه به سرعت از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که افکار سطحی و بی‌ارزش ذهن من را مشغول کرده و محتویات آن به همان اندازه سرکش و ناآرام است که یک نفس بی‌مهار. به همین خاطر، نمی‌توان فهمید که تا چه حد می‌توان این افکار را کنترل کرد.

هوش مصنوعی: از شبنم و رطوبت ما نمی‌توان گل و میوه‌ای برداشت، زیرا تنها دست‌هایی که حنا دارند، نشان‌دهنده رنگ و زیبایی ما هستند.

هوش مصنوعی: ما در گم‌گشتگی آرزوهایمان به سر می‌بریم و هرچند که در دل آرزوی چیزهایی داریم، اما اگر کافی نیست، باید وجودمان به موئی که بر سر ما قرار دارد، وابسته باشد.

هوش مصنوعی: تنها با تلاش و کوشش می‌توان از خشم ظلم جلوگیری کرد. مانند آتش زیر خاکستر، نشانه‌ای از خشم و خفا وجود دارد که با حیا و احتیاط می‌توان آن را کنترل کرد.

هوش مصنوعی: بدی و خوبی را نمی‌توان به راحتی از دل پاک کرد، مانند اینکه نمی‌توان آینه‌ای را که بر روی آن زنگار نشسته، بدون پاک کردن آن به روشنی و صفایی رساند.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به درخواست‌های دیگران پاسخ بدهی، سعی کن که حرص و ولع را کنار بگذاری و بی‌توجهی را نپذیری. در این صورت، بهتر است امیدها و دعاهایت را به دست بگیری.

هوش مصنوعی: کسی که در این خانه زحمت می‌کشد، برای اینکه از خطرات دیوار و در رهایی یابد، باید چشمانش را ببندد و صبر کند.

هوش مصنوعی: در این بیابان هیچ چیز جز خاک وجود ندارد و هیچ نشانه‌ای از زیبایی و زندگی نیست، حتی چون آبله‌ای که می‌تواند عبرتی برای کسانی باشد که تنها به ظاهر چیزها نگاه می‌کنند و پا را در گودال بی‌حالی فرو می‌برند.

هوش مصنوعی: عشق به وضعیت ناراحت‌کننده و افسرده‌گی ما رضایت نمی‌دهد، و اگر لحظه‌ای به خود بیاندیشد، ممکن است ما را از خود دور کند.

هوش مصنوعی: جهان همه دروغ و وهم است؛ بگذار که بیدل هم مانند تهمت، به همه جا خودش را بچسباند.