هوش مصنوعی: در این باغ پر از گل، کدام شعله می‌تواند با این شدت بگردد که از شبنم بر روی چشم لاله و گل به حالت آب درآید؟

هوش مصنوعی: افراد ضعیف و نیازمند به نوعی از درد و رنج دچار می‌شوند که در دل آن‌ها نوعی وابستگی و سجده وجود دارد. به همین دلیل، وقتی به سجده می‌روند، سرشان به سمت محراب متمایل می‌شود و این نشان‌دهنده تواضع و بی نیازی آنها در برابر قدرت الهی است.

هوش مصنوعی: شوق و اشتیاق من مانند شعله‌ای است که بر چهره‌ام سایه‌ای از خاکستری انداخته است. مانند قمری وحشی که در پرده‌ای از سنجاب دور می‌زند، وجودم پر از هیجان و استرس است.

هوش مصنوعی: دلی دارم که به خاطر کمبود وقت، آماده است تا به سرعت باز شود و به حالت اشک درآید و بی‌پرده و آشکار شود.

هوش مصنوعی: با تلاش می‌توان پایه و اساسی برای رشد و شکوفایی ایجاد کرد. نفس و روح انسان از طریق تلاش و کوشش به تعالی می‌رسد و دنیای ما تحت تأثیر عوامل و اسباب گوناگون شکل می‌گیرد.

هوش مصنوعی: از ناراحتی، چراغ دل خود را روشن کرده‌ام و نور آن مانند تصویر در آینه از نقره می‌درخشد.

هوش مصنوعی: عشق و زیبایی معشوق باعث می‌شود که دل عاشق در آتش حسرت بسوزد، و از این سوختن چیزی جز زیبایی و روشنی باقی نماند. در این زمینه، دشواری‌ها و دردها به شکلی زیبا و دلپذیر تجربه می‌شوند.

هوش مصنوعی: به دلیل ادعاهای فراوان و بی‌پایان من، به وضعیتی رسیده‌ام که حتی کارهای لازم و مهم نیز به سختی به دستم می‌رسد و دچار مشکلاتی شده‌ام.

هوش مصنوعی: من دانه‌های کوچک و بی‌ارزش را در امواج رحمت و بخشش غوطه‌ور می‌کنم. اگر نبود آن اشک‌های جاری، این خاشاک به مانند سیلابی از عرق و تلاش درمی‌آید.

هوش مصنوعی: زندگی مانند پارچه‌ای بافته شده است که در هم تنیده با خواب و غفلت است؛ چنان که اگر چشمانت را باز کنی، این خواب از بین می‌رود و واقعیات را خواهی دید.

هوش مصنوعی: انفعال و بی‌حرکتی باعث می‌شود که هوای بی‌هدف به حرکت درآید و مانند آب، شبنم ایجاد کند.

هوش مصنوعی: جنون من مانند دریایی است که دشت را در بر می‌گیرد. بیدل، از شدت اشک‌های من، اثر پای من در آب مانند گرداب به حرکت درآمده است.