هوش مصنوعی: دل وقتی به نیرنگ‌ها آگاه می‌شود، به شغل‌های مختلف مشغول می‌شود و وقتی از مشکلات رها می‌شود، به ریشه‌های عمیق زندگی توجه پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر در خیال او دو شو، تلاش کوه‌کن که اینجا دارد، باعث می‌شود تا زیبایی به زیر ضربه تیشه بیفتد.

هوش مصنوعی: در محفل دیر و حرم، پروانه‌ای دیگر وجود ندارد و هر بار که پروانه‌ای به آتش می‌افتد، همان حس شوق و حسرت دوباره به‌وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: از بی‌توجهی به درد و رنج‌هایی که اهل دل دارند غافل نشو، زیرا هر جرعه‌ای از شراب، تا زمانی که از چشم شیشه‌ای فرو بریزد، هم ناله و آوایی دارد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم که راهنمای من در سفرهای آواره‌ام کیست، چون هر جا که می‌روم، راه من همیشه به همان جای پر درخت می‌انجامد.

هوش مصنوعی: عشق حقیقی نمی‌تواند روی خواهش‌های زودگذر استوار باشد، چرا که اگر عشق بر اساس هوس باشد، به سرعت از بین می‌رود و مجبور به از دست دادن پایه‌های اصلی خود می‌شود.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم این موضوع چطور باعث شده که بخش‌های فکر من به هم گره بخورد و به یادم نیاید.

هوش مصنوعی: زمانی که چشم‌هایمان به یکدیگر خیره می‌شود، یا هنگامی که دل به تماشای زیبایی‌ها و رخسار معشوق می‌افتد، حیرت و شگفتی مانند بال و پر ما را می‌گیرد و در این حالت، دل مثل یک آیینه پر از تماشا و زیبایی می‌شود.

هوش مصنوعی: به هر کجا که گل نرگس سر برآورد، رنگ و زیبایی شراب در شیشهٔ بلورین می‌شکند و نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: عشق تو باعث روشنایی و زیبایی جهان شده است، طوری که حتی خارها هم به شمع تبدیل می‌شوند و مانند آتش که در جنگل می‌افتد، همه جا را پر از نور و روشنی می‌کند.

هوش مصنوعی: من به قدری عمیق و با احساس در پی یافتن حقیقت هستم که، همچنان که در سنگ‌های بیستون با تیشه کار می‌کنند، خون از ناخن‌هایم می‌ریزد.