هوش مصنوعی: اگر بدون تو بخواهم به تماشا بنشینم، هر جا که چشمانم را باز کردم، غم و darkness در آنجا نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: در شرایطی ناخوشایند و ناامیدکننده هستم و نمی‌توانم کاری بکنم. وقتی به وضعیت آشفته‌ام نگاه می‌کنم، احساس می‌کنم که به طرز عجیبی تحت تأثیر حوادث قرار گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: در اندوه و گریه، کسی به زحمت و ضعف من نمی‌رسد، زیرا از شدت ناراحتی، اشک‌هایم به اندازه نفس‌هایم کم شده است.

هوش مصنوعی: وقتی که تنها و بی‌یار شدم، کسی که راهنمای من بود فریاد زد. دل من پر از غم شد و چشمانم مانند زنگ جرس از اشک پر شد.

هوش مصنوعی: دل من به شدت عاشق است و این عشق مانند صدای بلندی است که در وجودم طنین‌انداز شده. نمی‌دانم که این شیشه‌ای که در دستم است، به چه کسی مربوط می‌شود و چه کسی آن را از دست من انداخته است.

هوش مصنوعی: از شتاب و عجله کردن بپرهیز، زیرا در این باغ، اولین میوه‌ها به سرعت بر روی زمین افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی حقیقت خالص و واقعی ظاهر شود، دروغ و ظواهر از میان می‌روند. اگر عشق واقعی باشد، حتی اگر به تمایلات سطحی و زودگذر آسیب برساند، همچنان وجود دارد.

هوش مصنوعی: این جمله بیانگر این است که راه ما پر از پیچ و خم و دشواری‌های مشابه زلف پیچ در پیچ است. هر بار که قدمی جلو می‌گذاریم، به جای پیشرفت، ممکن است به عقب برگردیم.

هوش مصنوعی: ما سال‌هاست که در باغ خیال خود خوش می‌گذرانیم و اگر هم که مرغ دل‌مان در قفس گیر کرده باشد، برای‌مان غم‌انگیز نیست.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که ما نباید به چیزهایی که برای ما دردسرساز یا مضر هستند، توجه کنیم. در واقع، باید از آنچه که موجب آزار ما می‌شود، دوری کنیم، زیرا درک برخی از واقعیت‌ها ممکن است باعث ناراحتی و آشفتگی شود.

هوش مصنوعی: از عمر خود حذر کن، چرا که معلوم است چه باری بر دوش نفس وجود دارد و ممکن است سنگین و سخت باشد.

هوش مصنوعی: بیدل در اینجا می‌گوید که لب یا گلابی که به گل‌ها شبیه است، آنقدر جذاب نیست که مگس‌ها را به خود جذب کند. درواقع، این نقیصه نشان‌دهنده‌ی کمبود جذابیتی است که می‌توانست مگس‌ها را به سمت خود بکشاند. بنابراین، زیبایی ظاهری یا جذابیت این لب مانند گل نیست که بتواند دیگران را بفریبد.