هوش مصنوعی: مدتی است که از چشمانم هیچ اشکی نریخته و در دل این دریا، رازهایی پنهان شده که مانند مروارید در آغوش امواج قرار گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: تحریک نفس، باعث ناراحتی دل‌های خاموش می‌شود. هر حرکتی که بر روی کشتی ما انجام شود، مانند جنبش امواج است.

هوش مصنوعی: عاقل و زیرک، نتایج حوادث را آسان نمی‌گیرد، زیرا مانند موج دریا، زیبایی و پیچیدگی آن‌ها را درک می‌کند.

هوش مصنوعی: افتخار و بزرگ‌نمایی ما تنها به شکست‌های ما مربوط می‌شود و جز این، چیزی در چنته نداریم که نشان‌دهنده‌ی قدرت یا پیشرفت ما باشد. در واقع، ما به جز ناتوانی و ضعف، دستاوردی نداریم.

هوش مصنوعی: واضح است که حتی در زمان پیوند و نزدیکی، آرامشی وجود ندارد. بنابراین، شخص نباید بی‌دلیل و از روی هیجان به سراغ چالش‌ها برود و خودش را در معرض خطر قرار دهد.

هوش مصنوعی: در دنیای گذرا و فانی، چه چیزها و چه مکان‌هایی اهمیت دارند اگر تو با عمق و اسرار دریا آشنا باشی، نباید به امواج سطحی توجه کنی.

هوش مصنوعی: اگر دریا را بشناسی و به عمق آن دسترسی داشته باشی، نباید نگران امواج آن باشی. آگاهی از برکات و واقعیت‌های زندگی به ما کمک می‌کند تا از چالش‌ها نترسیم.

هوش مصنوعی: احساسات ما به تنهایی نمی‌توانند ما را به هدفی برسانند؛ در حقیقت روشن است که یک قطره کوچک می‌تواند تا چه اندازه امواج بزرگ و تاثیرگذار ایجاد کند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که بر روی خاکستر زندگی ننشینم، مانند شمعی که نمی‌تواند از اشک و آتش خود محفوظ بماند، احساس امنیت نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی که آدمی نفسش و دلش ناامید باشد، به راحتی نمی‌تواند نلرزد. این حالت شبیه به حبابی است که در مقابل چشمانش به خاطر موج‌ها به وجود می‌آید؛ یعنی با وجود اضطراب و ناپایداری، هرچند ظاهرش قوی به نظر می‌آید، اما در واقع آسیب‌پذیر است.

هوش مصنوعی: درخت بیدل نشان‌دهنده‌ی حالتی از خجالت و سکوت است، که به دلیل کمبود احساس یا بیان، ناچار به تحمل دوری از عمق و زیبایی‌های درون خود می‌باشد.