هوش مصنوعی: بسیار خوشا به حال این لحظه که امکانات زیادی را فراهم کرده است، دیوانه‌وار برای مردمان غریب. زمین و آسمان به یکدیگر پیوند خورده‌اند تا به تو نزدیک‌تر شوند.

هوش مصنوعی: کتاب دانش، یک خط از درس درک ناشناخته‌هایت است؛ دو جهان را می‌شناسد و تفسیر خواب‌های آشفته‌ات می‌کند.

هوش مصنوعی: کدام مسیر و کجا به مقصد می‌روی، ای غافل! به فکر زمین و دشت باش که تو در جایی قرار داری که آنجا مرده و در جیب‌ات چیزی از میدان نیست.

هوش مصنوعی: به اندازه‌ای که می‌خواهی بی‌توجهی کنی، تا کی می‌خواهی به دیوانگی وادار شوی؟ غباری که روی جهان نشسته، به خاطر پای خفته توست.

هوش مصنوعی: به پای خود نگاه نمی‌کنی و نمی‌دانی که چه جادویی در آن نهفته است. زبان خود را درک نمی‌کنی و نمی‌دانی که چه فریبی در دانش و آگاهی‌ات وجود دارد.

هوش مصنوعی: هیچ کس جز تو را جادو نکرده است و هیچ کس به خاطر تو مجنون نیست. همان شوق و عشق تو، مرا مسحور کرده است و همان چشمان تو، مرا در حیرت فرو برده است.

هوش مصنوعی: در جستجوی حقیقت به دور و نزدیک می‌گردی، اما نمی‌دانم چرا اینقدر بی‌تابی می‌کنی که دامن‌ات پر از آشفتگی و پریشانی شده است.

هوش مصنوعی: اگر در اینجا مشغول کنکاش و جستجو بودی، به رازهای پنهان و زوایای ناشناخته آگاهی می‌یافتی و از گستردگی و تنگی چشم‌هایت مطلع می‌شدی.

هوش مصنوعی: دنیا را به زیبایی ترسیم کردی، اما هیچ‌کس قادر به دیدن آن نیست. بی‌دل، در این حالت شگفتی، چه نوشته‌ای وجود دارد که نتوان آن را خواند؟