هوش مصنوعی: ای پر گشوده، مانند بوی گل که در پیراهن توست، من نیز خواهم شد که به دنبالت پرواز کنم تا در پی تو دامن تو را بیابم.

هوش مصنوعی: با صد ویژگی و صفت مختلف، از باغ ناز قدم یک ریشه‌ای بر شوخی و بازی بر سر تنگ‌دستی و کمبودها قرار نده.

هوش مصنوعی: صد شبنم که به خاطر حیا و عفت تو به وجود آمده‌اند، به خوبی توصیف می‌شوند. به همین ترتیب، جان من مانند صد قطره عرق است که از لطف و زیبایی تو سرشار شده است.

هوش مصنوعی: لباس زیبای تو بار دیگر ناز و زیبایی‌ات را نشان می‌دهد و این بی‌پروا بودن، دیوانوار طرح و نقاب تو را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: در دنیای عشق، وجود حقیقی و روشنایی مانند موسی (پیشوای بزرگ) است. خاکستر پروانه‌ای که برای چراغ ایمان شما سوخته و محو شده، نشانه‌ای از فدای عشق و شور و شوق است.

هوش مصنوعی: در بهار همیشه، شور و شوقی از باغی که از آغاز زمان وجود دارد، جاری است. نه آسمان و نه گل‌ها، بلکه فقط یک برگ سبز از گلستان تو را در آغوش دارند.

هوش مصنوعی: دل در حیرت و اندیشه‌ است و خون بر عقل چیره شده، همچون برقی از جنون که شور دو عالم را به هم می‌زند. با یک لب، تو را به سخن آوردند.

هوش مصنوعی: هر کجا که خود را نشان داده‌ای، در واقع خودت را به طور کامل پنهان کرده‌ای. در نور شمع تو، چراغی از لباس تو کم‌سو شده است.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان می‌شود که جوش و خروش و دیوانگی محیطی بزرگ و بی‌نهایت، ما را به خودمان نزدیک‌تر کرده و آشنا ساخته است. این وضعیت، نشان‌دهنده‌ی تلاطم و هیاهویی است که در آن ما با ماهیت واقعی خود مواجه شده‌ایم.

هوش مصنوعی: من نه عشق می‌شناسم و نه هوس، اما شوق تو کافی است. ای صبح، تمام عالم برایم شبیه نفس کشیدن است و اندیشه دل مستمند من.

هوش مصنوعی: زیبایی حقیقت مانند آینه‌ای است که به دنبال نماهای بیهوده می‌گردد. ای درد دل، بگو که در جستجوی تو نیستم و نمی‌خواهم راهی برای یافتن تو داشته باشم.