هوش مصنوعی: آه چقدر خوشبختی و شادابی در این دنیا وجود دارد، گلی از حسرت جام تو به وجود آمده است. زبان‌ها درباره‌ی تو صحبت می‌کنند، تا جایی که نامت مانند نگین یک لیوان همیشه در ذهن‌ها جا دارد و بر سر آن به یاد تو خمیازه می‌کشند.

هوش مصنوعی: کسی که می‌داند دوست ما در آینده چه خواهد شد، از کجا باید بداند که ما از شوق پیغام تو، پیاله‌هایمان را پر خواهیم کرد.

هوش مصنوعی: به محلی که خورشید به آن متصل می‌شود، هیچ‌گونه حرکت و راهی وجود ندارد تا زمانی که از وجود و هستی‌ات جدا نشوی. تا آن لحظه نمی‌توانی نسبت به خودت قرار و عهدی ببندی.

هوش مصنوعی: اکنون که از پشت پردهٔ رنگینم به چندین جلوه نمایان شده‌ام، چه اندازه آن لباس نازک و تنگ بر تن تو کوچک شده است.

هوش مصنوعی: بنده‌ای که به زیبایی و نور چشمانش کمتر توجه می‌کند و سیه‌روزان را هم به خوبی درک نمی‌کند، به سادگی می‌تواند به روشنی یکصد خورشید افتخار کند. این شخص مانند سحری است که در حال پرورش و رشد می‌باشد.

هوش مصنوعی: چشم، خانه‌ای برای نگاه است و ما به خاطر گرفتار شدن، از این حلقه بیرون نمی‌توانیم پرواز کنیم.

هوش مصنوعی: گلاب به خاطر تلخی و بی‌نظمی کنار زیبایی می‌چرخد و سخن به شکلی زیبا تغییر می‌کند و به توهین تو حالت دیگری می‌دهد.

هوش مصنوعی: در بهار، زمانی که طوفان‌ها به اوج می‌رسند، سایه‌ی درخت سرو تو به قدری گسترش یافته که به پشت بام خانه‌ات می‌رسد.

هوش مصنوعی: ای کاش که تو به فکر راهی برای رفع دل مشغولی ما باشی، زیرا هر دو دنیا، به خاطر عشق و شوق ما، دچار جنونی شده‌اند که ناشی از هیجان احساسات ماست.

هوش مصنوعی: این نصیحت که تو می‌کنی، ای زاهد، نه به خاطر فهم عمیق توست؛ بلکه فقط یک آموزش خالی از مفهوم و معناست. این فریاد که از لب جامت برمی‌آید، حاکی از بی‌محتوایی آن است.

هوش مصنوعی: نفس انسان در خلوت و آرامش مانند آینه‌ای است که باید به آن توجه کند. ای کسی که آرامش را می‌طلبی، غافل نمان از دل و وضعیت درونی‌ات.

هوش مصنوعی: روان و بی‌پروا بودن تو چنان سرکش و بی‌قید است که اگر از وحشت و ترس خود فرار کنی، همان ترس می‌تواند تو را رام کند.

هوش مصنوعی: تکامل و تغییرات زندگی باعث شده تا رنگ و جلاهای تو کم‌رنگ‌تر شوند. اما هنوز هم امیدی در وجودت برای سبز شدن و شکوفا شدن وجود دارد، حتی در افکار ناپخته‌ات.

هوش مصنوعی: چرا از روی نادانی و آرزوهای دور می‌پیچی؟ تو همانند نخی هستی که شروع و پایانش به هم گره خورده است.