هوش مصنوعی: ما برای رسیدن به خواسته‌هایمان، سجده کردن را به عنوان نشانه‌ای از نیاز خود ارائه می‌دهیم و آنچه که از قلم جاری می‌شود، نقش و نگاری است که بر پیشانی ما باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: در این دنیای شگفت‌انگیز، خیال‌های سرکش و وحشی، مانند صدای قلمی که از درون می‌سوزد، به وضوح در حال حکایت داستان‌های جذاب و عاطفی هستند.

هوش مصنوعی: صدای عشق در این جمع به گوش می‌رسد که هر چیزی را که می‌شنوی، آوازی است که متعلق به خود توست و به خودت می‌رسد.

هوش مصنوعی: در این جمع باشکوه، جلوه‌ها و زیبایی‌های فراوانی وجود دارد که به سرعت از آن عبور نمی‌کند. اگر در خبرگی در فال‌گیری هستی، به یاد داشته باش که شاید در این دنیای حیرت‌انگیز، همه چیز به طور واضح دیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: حجاب و پوشش ظاهری که بر حقیقت تو است، تنها یک مجاز است و باید هوشیار باشی که زیر این لایه‌ی ظاهری، عریانی و واقعیت عمیق‌تری وجود دارد.

هوش مصنوعی: ما مانند صبح از تاریکی و هول طبیعی برخاسته‌ایم، و تمام نشانه‌های ما از برکت و شکوهی است که داریم.

هوش مصنوعی: نبودن تو، به معنی وجود داشتن نیست؛ هرچه هست، به سرنوشت خود دچار است. ما به محلی رسیده‌ایم که در آن چیزی برای ویرانی نیست.

هوش مصنوعی: به خودت سخت نگیر و نگران نباش، چون نشانه‌های اضطراب و دلواپسی فقط ناشی از هیجانات مختلف هستند و باید از آنها گذشت.

هوش مصنوعی: غرور و تکبر از ویژگی‌های افراد فرهیخته و با فرهنگ نیست. شخصی که به دریا و عمق آن می‌نگرد، باید تواضع و فروتنی را در خود داشته باشد.

هوش مصنوعی: ما درک درستی از مسایل نداریم، وگرنه زیبایی‌های واقعی مانند چین و شکن جلوه‌دار بر پیشانی خوبان را به وضوح می‌دیدیم.

هوش مصنوعی: در مواجهه با مشکلات و ناملایمات، نباید به دنبال دلیل و علتی برای تلاطمات باشی؛ زیرا در این محیط، انتظارات و تصورات غیرواقعی تنها باعث سردرگمی می‌شوند.

هوش مصنوعی: در زندگی، فرصت‌ها و زمان‌های محدود مانند غبار هستند و هیچ‌کس نمی‌تواند از دنیای مادی و خاکی خود فراتر برود. ما می‌شنویم که مانند بادی، روح یا وجود انسان در دنیای مادی محبوس است.

هوش مصنوعی: برای زیباتر شدن و جلب توجه دیگران تلاش نکن، زیرا در این محفل، نوری که می‌درخشد از چشم کسی است که به عشق تسلیم شده است.