هوش مصنوعی: اگر عشق تو باعث برانگیختن افکارم شود، پس چرا به گلستان نیایی و از زیبایی‌های طبیعت بهره‌مند نشوی؟ تو هنوز جوانی و از غنچه کمتر شکفته‌ای، پس بگذار دلت در همراهی با طبیعت آزاد شود.

هوش مصنوعی: به خاطر عطر دل‌آویز و گریزپای او، زحمت جستجوی حلقهٔ زلفش را نکش. بهتر است به ختن بروی و از آنجا بهره‌مند شوی.

هوش مصنوعی: اگر نفس تو نتواند جاذبه عشق و جذابیت را به وجود آورد، پس چه کسی است که این جسد این جهان را از دامن تو به سوی خود جذب کند؟ تو که در این مکان قدیمی هستی، بیا و وارد شو.

هوش مصنوعی: میل و خواسته‌ی تو خوب و بد را به وجود آورده است؛ نفس تو تبدیل به دام و حیوان درنده‌ای شده است. این جنون تو باعث شده که ما به دنیای تو و من وارد شویم.

هوش مصنوعی: غم انتظار تو را در دل دارم و خیال تو من را به حالت مرگ کشانده است. خواهش می‌کنم قدمی بردار و به پرسش من پاسخ بده؛ تو همانند روحی هستی که به جسم جان می‌بخشد.

هوش مصنوعی: به خاطر وجود شرایط نامشخص و گیج‌کننده، مدتی است که در حال تفکر هستم. به من کمک کن تا رازهای پنهان درونم را کشف کنم و به عمق وجودم نفوذ کنی.

هوش مصنوعی: نه به اوج بلندی فکر کن و نه به پستی و پایین‌آمدن، نه به هوش و ذکاوت خود غره باش و نه به مستی و خوشی‌ات. همچون صبح که نویدبخش روز جدید است، بودن تو چه فایده‌ای دارد؟ زودتر نفس عمیق بکش و به صحبت و گفتگو مشغول شو.

هوش مصنوعی: به خاطر تلاش‌های بی‌ثمر و تلاش‌های واهی، عذاب و رنج می‌کشی، در حالی که به دنبال بهشت آرامش هستی. باید با شجاعت اقدام کنی و به آنچه می‌خواهی دست پیدا کنی.

هوش مصنوعی: به کدام آینه علاقه‌مندی که در این فرصت، اینقدر غافل هستی؟ چشم‌هایت را باز کن و به دور و برت نگاه کن، به حقیقتی که در انتظار توست، توجه کن.

هوش مصنوعی: از نداهای آسمانی معنای بزرگ و مقدس به ما می‌رسد که در فضای خصوصی و با احترام و وفاداری، نباید از جایی که هستیم خارج شویم.

هوش مصنوعی: اگر توانستی از این قفس بیرون بیایی، برو و به غربت فکر کن. اما بدان که آنجا هم آنقدر خوشحال نخواهی بود که به من بگویی به وطن برگردم.