هوش مصنوعی: بیا که هیچ بهاری برای حسرت ما وجود ندارد و رنگ امید ما بدون تماشا ناامیدانه شکسته است.

هوش مصنوعی: به اندازه‌ای که پرواز می‌کنیم، قادر به ابراز احساسات خود هستیم. این شوق و هیجان، مثل غباری است که در دل داریم و در واقعیت، وسعت آن احساسات به اندازه‌ی بیابان نیست.

هوش مصنوعی: ای حباب، من و تو باید در سکوت باشیم و راضی باشیم، زیرا چیزی به جز ضبط نفس نمی‌تواند نام این مسیر پیچیده را برساند.

هوش مصنوعی: خواستن غنا یا ثروت، درست نیست؛ زیرا شکل واقعی وجود و هستی نیاز به بازتاب و تصویر ندارد.

هوش مصنوعی: اگر در زندگی با مشکلات و چالش‌ها مواجه شدی، بدان که در این دوران که به نظر سخت می‌آید، فرصتی است تا استفاده کنی و نگذاری از دست برود، چراکه در نهایت تنها توانایی تو و تلاش‌ات است که باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که به آن نگاه می‌کنی، در واقع چیزی بی‌رنگ و کمرنگ است که نشان می‌دهد این جهان، جایی برای جوجه‌کباب نیست.

هوش مصنوعی: اگر از خیال و توهم بیرون بیایی، متوجه خواهی شد که دنیا مانند یک دریا است که در آن، موج و گرداب وجود ندارد و همه چیز در خود فرو رفته است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند پیش‌بینی کند که عمرش تا چه زمانی ادامه خواهد یافت و ماندگاری و هستی چه معنایی دارد. حتی فنا هم از دست ما خارج است.

هوش مصنوعی: ما در آرامش و سکوت زندگی کرده‌ایم و از خودمان دور شده‌ایم؛ دلیلی برای رسیدن به مقصدمان از تجربیات گذشتگان نمی‌یابیم.

هوش مصنوعی: در این چمن به هیچ وجه بال و پر خود را بیهوده نپراکن، زیرا هر جا که نگاه کنی، جز حصار و قفس چیزی نمی‌بینی.