هوش مصنوعی: شکایت ما در اینجا به‌جا و لازم است؛ زیرا وقتی که مسیر فریاد ما خالی است، دل زمین پر از غم و افسردگی است، چون آسمان از نعمت و شادی تهی است.

هوش مصنوعی: از باغ و چمن‌زار ما بلبل را جست‌وجو نکنید، زیرا او دیگر در اینجا نیست. فقط خیال او و ناله‌هایش باقی مانده و لانه‌اش خالی است.

هوش مصنوعی: غفلت و بی‌توجهی ما را نمی‌توان درمان کرد، چشمان ما پر از تماشای زیبایی‌هاست، اما در دل همچنان کمبود احساس می‌شود.

هوش مصنوعی: رنگ‌ها دیگر به نرمی و زیبایی لبخند نمی‌رسند و از دل شادی من، زعفرانی که باید باشد، خالی شده است.

هوش مصنوعی: دل شکسته من، به درد و رنجش ادامه می‌دهد، وگرنه لبانم مانند یک جام، فقط تصویری از ناله و غم دارند و خالی از احساس هستند.

هوش مصنوعی: آسمان پر از حسرت پرواز من است و حسرت ناله می‌زند. تیر من آرامش و آغوش این کمان را خالی می‌بیند.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه تعداد زیادی از کسانی که منتظر تو بودند، از خودشان دور شده‌اند، حالا جای پای آنها مانند نشانی محو و ناپدید شده در چشم بیدلان، خالی و بی‌روح است.

هوش مصنوعی: جهان مانند یک شیشه ساعت است که جادو و طلسم فقر و ثروت را در خود دارد. زمان حال، پر از لحظات خالی است که در آینده پر می‌شوند.

هوش مصنوعی: در کوچهٔ نی و صدای ناله‌ای که به گوش می‌رسد، از کسی نپرس که مقام عشق تو در دل من تا کجاست، زیرا دل من خالی و بی‌روح است.

هوش مصنوعی: من در سینه‌ام هیچ دلی ندارم، مثل دانه‌ی گندم که از این کالا دلزده‌ام. برای کسی مثل من که خسته است، هیچ چیز در دکان وجود ندارد.

هوش مصنوعی: در مسیر دوست، نشانه‌های رفت و آمد را می‌توان دید، در حالی که جایگاه دل‌ها برای سجده و خضوع در این مکان، خالی و دور افتاده است.

هوش مصنوعی: در این دنیا هر کسی به اندازهٔ توان خود آرزو دارد، و دعا کردن باعث جمع شدن افرادی می‌شود که دستشان خالی است.

هوش مصنوعی: قدرت و زیبایی در اینجا از جانب یک پری به‌وجود آمده است، اما اگر در دل این زیبایی و قدرت، خالی باشد، مانند شیشه‌ای است که سنگی بر آن می‌خورد و آسیب می‌بیند.

هوش مصنوعی: ما در حالتی هستیم که مانند نقش و نگین، از روحی لطیف و سبک برخورداریم، اما همچنان جای خالی ما در دل و نگاه دیگران حس می‌شود.