هوش مصنوعی: فکر آزادی برای این انسان‌های ناتوان از آنچه تصور می‌شود، دشوارتر است. در واقع، مشکلات زیادی نیست، اما ما به خاطر ضعف‌مان، به هم وابسته‌ایم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که نفس کشیدن ممکن است، باید به اندازه‌ای که بتوانی تلاش کنی. ای کسی که از مصیبت‌ها بی‌خبر هستی، دل من مانند کورهٔ مینا به شدت می‌گرید.

هوش مصنوعی: برق غیرت در همه جا منتشر شده است. چشم‌هایتان را باز کنید و با نام خدا شروع کنید، اگر توان مقابله دارید.

هوش مصنوعی: جهان بدون دقت و توجه، کار سختی برای چشم و دل است. همه چیز در این مسیر وجود دارد، اما رفتن به طور سطحی و بی‌توجهی، نتیجه‌ خوبی نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: تلاش و کوشش کسی که در غربت زندگی می‌کند، نتوانسته او را از وطنش دور کند، زیرا صدای خوش و شاداب پرنده‌ای مانند کبک دری هنوز هم در خاطر او زنده است.

هوش مصنوعی: برای این که بتوانیم زیبایی و جلوه رنگ را در شیشه‌ای ببینیم، باید به عمق و مفهوم آن فکر کنیم و از ظواهر بگذریم.

هوش مصنوعی: در ذهن انسان‌ها، نادانی و غفلت به گونه‌ای ریشه‌دوانده که همچون پنبه‌ای برای پوشاندن حقیقت عمل می‌کند و این باعث می‌شود که آدم‌ها به سرشت واقعی خود توجه نکنند.

هوش مصنوعی: تا جایی که می‌توانی با ادب و احترام رفتار کن و همیشه آماده پذیرش باش. نوشتن زیادی خطرناک است، زیرا ممکن است باعث اشتباه شود.

هوش مصنوعی: در عشق، وجودم خالی از درد و رنج است، زیرا مانند پرهای طاووس، احساسات و جنونم به زیبایی و شکوه نمایان است.

هوش مصنوعی: بدبختی هرچه که باشد، آزمایش در وفاداری است. پس در این آزمایش غافل مشو، ای نا آگاه؛ رنگ من زرینی است.

هوش مصنوعی: صبح که با نور و زیبایی خود، نشان از سرسبزی باغ دارد، دل من نیز از شوق بهار و زندگی لبخند می‌زند؛ اما در واقع، این احساس تنها یک خیال است و در واقعیت، همه چیز کدر و غم‌انگیز است.

هوش مصنوعی: شنیده‌ای که مینا در حال قهری است، بیدل! از حال خوش من نپرس. من خنده‌ای دارم که باید تا زمانی که گل بشکفد، گریه کنم.