هوش مصنوعی: فریب خیالات و تصورات چقدر می‌تواند انسان را دچار اشتباه کند، به طوری که مسئله‌ای که با خودم درگیر بودم، به مشکلی واقعی تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: کجا بروم در حالی که هرجا می‌روم، از تلاش و ناکامی، دردم بیشتر می‌شود و همه چیز به زمین افتاده است و ناامیدی در پیش رویم قرار دارد.

هوش مصنوعی: همچون غنچه، راز دل خود را پنهان کن و آگاه باش که در دل این وضعیت پیچیده چه بر ما گذشته است.

هوش مصنوعی: چرا باید جنون به سراغ فطرت بیاید از یادآوری من، وقتی که سال‌هاست نگاه تو به من معطوف شده است؟

هوش مصنوعی: غیر از سوختن در عشق، راهی برای جان سپردن وجود ندارد. در پس این عشق، بت آتشینی قرار دارد که بر سر برهمن فرو افتاده است.

هوش مصنوعی: صدای کوه به این نغمه گوش می‌دهد، زیرا تمام سنگ‌ها و خشت‌ها در فلاخن افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: من نه درخت نخل را می‌شناسم و نه نی‌گلبن را، اما می‌دانم که راه‌های رشد و پرورش به بن‌بست رسیده است.

هوش مصنوعی: درد و نیاز مانند بارانی است که به انسان می‌گوید که باید خود را تسلیم کند و تغییر کند. اگر آتش به خرمن (محل ذخیره گندم و غلات) تو افتاده باشد، باید با احتیاط و درایتی مخصوص عمل کنی.

هوش مصنوعی: کوشش و کوشش انسان، در نهایت به جایی می‌رسد که هیچ چیز از دنیا به همراه نمی‌برد و دل از بار دنیا خالی می‌شود.

هوش مصنوعی: من مانند شعله‌ای هستم که کار خود را با خنده انجام می‌دهم؛ همانند شمعی که تا سپیده‌دم سرش را پایین می‌اندازد.

هوش مصنوعی: بهار دیگر رنگ و زیبایی ندارد و گل‌هایش گویی در آب چشمهٔ فهم و درک، فرو رفته‌اند و به طور کامل محو شده‌اند.