هوش مصنوعی: در این جمع، جای امن و آرامش کمی پیدا می‌شود و در خانه‌ای که تو در آن هستی، سقفش به خاطر وجود تو خم شده است.

هوش مصنوعی: اگر تمام تلاش خود را صرف کنی و به نتیجه نرسی، نمی‌توانی بر دشواری‌هایی که در مسیر زندگی پیش می‌آید غلبه کنی، چون مشکلات به صورت عمیق و محکم در زندگی‌ات جا گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: آیا جز با فروتنی و سجده می‌توان به زیبایی و شکوه دلفریب نزدیک شد؟ زیرا همچون شمعی که در اثر گرمای خود ذوب می‌شود، آن زیبایی هم در برابر عظمت خود افتاده است.

هوش مصنوعی: جهان به طور مداوم در حال تلاش و کوشش است و همه در تلاشند تا به سوی اهداف خود پیش بروند، مانند دانه‌های تسبیح که به دنبال هم ردیف می‌شوند.

هوش مصنوعی: در این دنیا، به خاطر مشکلات و بلایای فراوانی که پیش آمده، دیگر از انسانیت و وجود آدمی صحبت نکن و آن را نپرس. چرا که در این حال، آتش و خرابی در همه جا گسترده شده است.

هوش مصنوعی: از آن لب خاموش، پرسش بوسه نکن؛ زیرا غرور به مانند تیغی تند، بینای تو را کور کرده است.

هوش مصنوعی: هر چه از علم و تجربه به وضوح و زیبایی نمایان شده، هنوز در نهایت به شکلی مبهم و نامشخص باقی مانده است.

هوش مصنوعی: از اثر پا تا پیشانی ما رسیده و می‌گویند که انگشتری ما تنها به خاطر اینکه از دست افتاده، در حال نوحه‌خوانی است.

هوش مصنوعی: در این جهان، همه چیز در راستای یک نظم خاص قرار دارد و ما هم در این نظم جایگاه خود را داریم. اما در نهایت، آنچه ما را می‌سازد و زندگی‌مان را شکل می‌دهد، به خاک و سرنوشت‌مان بازمی‌گردد و تنها آثار ما باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: با دقت به احساسات ما توجه کنید، زیرا صبح دیگر از باغی کهنه و قدیمی گذشته است و به جای آن، روزنه‌ی تازه‌ای دارد که به آن شبنم می‌افتد.

هوش مصنوعی: باد صبحگاهی در این باغ از غنچه‌ها پرچم عزا بر سر همه به‌دست کرده و آن‌ها را در حالت غم و اندوه قرار داده است.

هوش مصنوعی: برای من که بی‌دردم، ای پروردگار، این آتش کباب نکن. به حق دیده‌ی بیدلم، که دیگر نمی‌تواند اشکی بریزد.