هوش مصنوعی: نه دیر و نه کعبه، هیچ مانع و حائلی نتوانسته است که خیال تو را از ورود به دلم باز دارد.

هوش مصنوعی: ساحران عشق با جام نیاز جادو کردند، ناز و عشوه‌ای که می‌رویی کرده‌اند باعث شده تا زیبایی سرکش و آینه غافل در هم بیافتد.

هوش مصنوعی: محاسبه و سنجش رابطه سایه و خورشید تا همیشه باقی خواهد ماند، اما احترام به ادب و دیدار دشوار شده است.

هوش مصنوعی: من چگونه می‌توانم این وجود را به نمایش بگذارم، در حالی که نمی‌توانم عدم را به تصویر بکشم؟ مثل این است که آینه‌ای در مقابل من باشد و من نتوانم خودم را در آن ببینم.

هوش مصنوعی: در آن شرایطی که عدالت و مهربانی در کلام مطرح می‌شود، زبانی که سؤال می‌کند و درخواست دارد، دیگر جایی برای پرحرفی ندارد.

هوش مصنوعی: جایی که در آن آرامش و پاداش وجود دارد کجاست؟ نفس در آتش در حال پرواز است و همچون پرنده‌ای زخمی به زمین افتاده است.

هوش مصنوعی: به خاطر غبار فراوانی که طبیعت داراست، کشتی درون دریا به ساحل افتاده است.

هوش مصنوعی: مشکل کج رفتاریت را چه کسی می‌تواند حل کند وقتی که شهوترانی و لباست در خانه‌ات خود را نشان داده است؟

هوش مصنوعی: چطور ممکن است زیبایی حسن به صد رنگ و شکل مختلف عرضه نشود، در حالی که دل هر کسی که او را می‌بیند همچون آینه‌ای در دستان او قرار گرفته است؟

هوش مصنوعی: من به خاطر ناتوانی‌ام، گاهی اوقات به جای خون، عرق می‌ریزم که به مانند زخمی از تیغ دشمن بر من افتاده است.

هوش مصنوعی: دل مأیوس و ناامید من به خاطر تلخی‌هایش، همچون آینه‌ای است که هزاران رنگ را به خود می‌بیند؛ اما این زیبایی‌ها زیر و رو شده و در خاک و گل فرورفته‌اند.

هوش مصنوعی: بیدل می‌گوید: ناله‌ای که سر می‌زنم و دل‌تنگی‌ام را احساس می‌کنم، آن‌قدر می‌شناسم که در خیال‌انگیزی حیرت‌آور، چیزی را جلوی خود می‌بینم.