هوش مصنوعی: از آنجا که جسم دردناک من همچون آتش می‌سوزد، ناله‌ای که از من برمی‌خیزد به اثر این درد است. این ناله، مانند جرقه‌ای از حرارت وجودم است که می‌تواند به نابودی‌ام بینجامد.

هوش مصنوعی: می‌توان گفت که من در اوج مشکلات و رسوایی‌ها به سر می‌برم و با وجود این همه درد و غم، هنوز نتوانسته‌ام یک قدم در راستای انتخاب صحیح و درست بردارم. بی‌اختیار در حال ناله و شکایت هستم.

هوش مصنوعی: بیشتر از آنچه که انتظار داشتم، به من خوشبختی و موفقیت رسیده است. از اعماق زمین تا آسمان، صدای من به گوش می‌رسد و نشان می‌دهد که در عزم و اراده‌ام هیچ حد و مرزی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند احساسات فروتنانه و دلشکسته‌ام را درک کند. اگر کسی به من توجه کند، متوجه می‌شود که هر صدایی که از من برمی‌خیزد، نشانه‌ای از درد و ناله است.

هوش مصنوعی: من از دردی که در دل دارم، به دور از آرامش زندگی خارج شده‌ام و مانند رگ‌های تاک که ناله سر می‌دهند، احساسم را به این شکل ابراز می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی نفسم به خودم تسلط پیدا می‌کند، ناامیدی واضحی به وجود می‌آید و بدون هیچ چیزی، صدها لباس پاره‌پاره به یاد دردها و ناله‌هایم می‌افزایند.

هوش مصنوعی: کسی که از رفتار ناپسند و زشت درس می‌گیرد، نباید آرامش داشته باشد. نداشتن صحبت و سکوت او در واقع بهانه‌ای برای نالیدن و شکایت است.

هوش مصنوعی: من از خودم دور شدم و دل‌نشینی صدایم را پیدا نکردم. این زنگ بیدارکننده هم مرا نمی‌شناسد و نمی‌دانم چرا اینقدر کم ناله می‌زنم.