هوش مصنوعی: اگر به دنیا و زیبایی‌هایش نگاه کنی، می‌بینی که در واقع همه‌اش بی‌اهمیتی و دل‌زدگی است، مانند مستی که وقتی به سرانجام کارش نگاه می‌کند، فقط خمیازه‌ای از خستگی مشاهده می‌کند.

هوش مصنوعی: حسرتی از زمین به سوی بهار رشد می‌کند، زیرا از جوانه‌اش نشانه‌هایی از بی‌حوصلگی را دیده‌ای.

هوش مصنوعی: غنچه، نمودار واقعی راحتی خود را از بدن پژمرده‌اش می‌گیرد. اگر زیبایی و کمال او را دیده‌ای، فقط یک خمیازه است.

هوش مصنوعی: نوشیدن مشروبات و سرمستی فقط به این رفتار خاموش و آرام تو مربوط نمی‌شود. در غیر این صورت، هرج و مرج و جدل‌های دنیا تنها یک علامت بی‌حوصلگی و خستگی به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: از آغوش جام جهانی، شرابی می‌چکد که اگر تمام چرخ‌ها و هلال‌ها را ببینی، فقط یک نوع خواب و کسالت به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: ثروت و فقر فقط یک آرزو هستند و هیچ‌کدام واقعی نیستند؛ زیرا اگر از زیبایی‌های زندگی مانند چینی و سفال دیدن کنی، زندگی‌ات را با شگفتی و لذت می‌گذرانی.

هوش مصنوعی: کسانی که به عشق تشنه‌اند، در جستجوی ساغری هستند که شاید در آن کوثر، نعمت‌های معنوی و واقعی را پیدا کنند. اما هر چیزی که تا کنون از آن آب زلال دیده‌اند، تنها به شکل خواب و خیال است و حقیقت آنچه می‌جویدند، همچنان دور و غیرقابل دسترس به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: من در شگفتی از جمال او به آرامی می‌گویم که این آغوشی که برای وصالش دیده‌ام، در واقع نشانه‌ای از خواب و خمیازه است.

هوش مصنوعی: پرنده ما به اندازه‌ی مژگان اجازه پرواز ندارد، زیرا در آغوش بال‌هایش تنها خواب و بی‌حوصلگی دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: نوشیدنی زندگی که در آن درد و بی‌نیازی وجود دارد، همانند جادوگری است که تعادلش را دیده‌ای و در آن احساس خستگی و خواب‌آلودگی می‌کنی.

هوش مصنوعی: آخر ای بیدل، چه‌کار کردی؟ نتیجه‌ی نشست و دیدار عشق، فقط خواب آلودگی و بی‌حوصلگی چشمانت است.