هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف حالتی می‌پردازد که احساس آزادی و جنبش را در خواب تجربه می‌کند، اما در بیداری با محدودیت‌ها و موانع مواجه است. تعبیر خواب به نوعی به او می‌گوید که واقعیت و خواب دو جهان متفاوت هستند، و در این دنیای واقعی، او از حرکت بازمانده و به زنجیرهای خواب و ناامیدی گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: از غفلت‌های ما سپاسگزاریم که بدون هیچ خواسته‌ای، ما را به لحظه‌ای از خواب عمیق آورد.

هوش مصنوعی: ما از گذشته‌های خود هیچ‌گاه جدا نمی‌شویم، زیرا مانند زنجیره‌ای هستیم که به هم وصل شده‌ایم و همیشه در حرکتیم.

هوش مصنوعی: هر ویژگی که از بی‌دقتی به دست آید، فرصتی ارزشمند است. پرداخت بهای آن از دیده‌های نازک‌نظر، به دلیل کوتاهی و غفلت در خواب تعبیر می‌شود.

هوش مصنوعی: به تلاشی که در ریشه‌دار کردن مشکلات انجام داده‌ایم، نمی‌توان به آسانی بر مشکلات غلبه کرد. ما هنوز برای تعمیر و بهبود وضعیت، کارهایی کرده‌ایم که نیاز به تلاش بیشتری دارد.

هوش مصنوعی: من از غفلت به عمق آگاهی رسیدم، این کار عقل نیست. همان‌طور که نقاشی ناتوان است در تصویرسازی خواب.

هوش مصنوعی: در نهایت، هدف من این است که به دنیای روشنایی برسم و از خواب طولانی‌ای که دارم آگاه هستم، به مانند سایه‌ای که از تاریکی بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: ما در آرامش و سکون مانند امواج دریا هستیم و بر لبه خواب، وضعیتی داریم که سرمان به سمت تسخیر و غلبه بر خواب می‌چرخد.

هوش مصنوعی: اگر دل تو آرزوی بازگشت به خانه را دارد، ما و تلاش و تدبیر برای رسیدن به این هدف، در واقع در حال خواب هستیم و به نوعی ناتوانی را تجربه می‌کنیم.