هوش مصنوعی: عشق باعث شادی و بی‌نیازی شده است و دل‌تنگی از آرزوها، صدای درخواست‌های کسی است که به دنبال مهربانی و کرم است.

هوش مصنوعی: چشم کسی که غفلت می‌کند، امروز حال خوبی ندارد. ما از هر جا که باشیم، همیشه به طور کامل بوده‌ایم.

هوش مصنوعی: در میان مشکلات و رنج‌ها، احساس آزادی و پرواز درونم شدت یافته است، اما این احساس به خاطر وابستگی‌ها و محدودیت‌هایم که همچون گل در زمین گیر کرده‌ام، به چالش کشیده شده است.

هوش مصنوعی: موج وقتی به حرکت درمی‌آید، حبابی از خود باقی می‌گذارد. حالا من هم مانند آن حباب، در بالای این موج رنگی، دل و احساسات خود را نشان داده‌ام.

هوش مصنوعی: جاده‌ای که به آرامش و آسایش من ختم می‌شود، هم‌اکنون به تپش درآمده است، و جایی که باید از خوشی‌هایم لذت ببرم، در واقع زیر بال یک پرنده زخمی قرار دارد.

هوش مصنوعی: من از دریای ژرف و وسیع بی خبری می‌کنم و مانند حبابی در سطح آب، فقط به خودم افتخار می‌کنم. چشمم به دلیل چندین پوشش و جلوه، نتوانسته است به درستی واقعیت را ببیند.

هوش مصنوعی: در نهایت، به جمع دوستانه‌ات آمده‌ام و از خودم جدا شده‌ام. مثل اینکه سایه‌ام در خانه‌ی خورشید سکونت داشته باشد.

هوش مصنوعی: قالب اندوهگین ما در ابرهای خیال غرق شده، در دریاهایی که ما در آن بودیم، ساحل بوده است.

هوش مصنوعی: کتاب احتمال به خاطر بی‌کاری هیچ صفحه‌ای ندارد و پردهٔ چشم فردی که از حقیقت دور است، نادرست و بی‌اعتبار است.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم به فنا برسم، غم از دست دادن امیدم مرا می‌کشد. مرگ هم مانند زندگی بدون تو برایم دشوار است.

هوش مصنوعی: نفس ما نتوانسته است که ثبات و پایداری را برای دل ما به ارمغان بیاورد. متأسفانه، وضعیت ما به گونه‌ای بوده که هر بار در هر صفحه از زندگی، به نوعی از بین رفته‌ایم و حضورمان ناپایدار بوده است.

هوش مصنوعی: دلیل بی‌خبری‌ام از عشق لیلی، خودم هستم. اگر نه، هر اشکی که از چشمانم ریخته، نشان از دوری او دارد.

هوش مصنوعی: هیچ ترفندی وجود ندارد که اعتبار خاک را از بین ببرد، زیرا این خاک به‌طور مداوم مقابل صدها وجود و حقیقت است.

هوش مصنوعی: طولانی شدن عمر، بیدل را از سختی‌های طبیعتش دور کرده و سال‌های گذشته همچون آسیاب، دانه‌های دل را له کرده است.