هوش مصنوعی: زندگی شادی‌آور من به دقتی بی‌فکر و بی‌پروایی آماده شده است. مانند یک بُط، به خاطر نوشیدن شراب احساس سبکی و پرواز دارم.

هوش مصنوعی: نقش پاهای من نشان‌دهنده ناتوانی‌هایم است و نمی‌توان آنها را پنهان کرد، چون بیشتر از سایه‌ام اجزای من به زمین افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که در شرایط ناتوانی و درماندگی نیز، نشانه‌ای از علم و دانش وجود دارد. در واقع، آن که در خواب و تنبلی است، باید بداند که راه زندگی و حقیقت در دشت و صحرا قرار دارد و این مسیر می‌تواند او را بیدار کند.

هوش مصنوعی: حیرت و شگفتی ما به‌دلیل زیبایی او، اجازه نداد که از نگاه کردن به او دست برداریم. زیبایی او آن‌قدر مجذوب‌کننده است که دل را می‌برد.

هوش مصنوعی: گلبرگ ختن (منظور از ختن، منطقه‌ای در چین و مشهور به گلهای زیبا است) به زیبایی خود شکوفا شده، اما غفلت‌ها همچنان وجود دارند. دور از چشم بد، هنوز خط ما (نشان‌مان) ساده و بی‌پیرایه است.

هوش مصنوعی: ما خود را مثل گوهر می‌دانیم، اما از دستخوشی و پیچیدگی دریا بی‌خبر هستیم. جز این که فقط حیرت و شگفتی بر چهره ما نمایان است.

هوش مصنوعی: در وجود ما می‌توان نگریست که عدم همچون شعله‌ای بی‌کار نشسته است و تا زمانی که وجود داریم، واقعی نیست.

هوش مصنوعی: بی‌تو در دنیای بدون تو، ما به نوعی به ذلت و خاکساری افتاده‌ایم و احساس می‌کنیم که دستان‌مان از چیزی که به ما تعلق داشت، جدا شده است.

هوش مصنوعی: اگر قطره‌ای از آب را با خون و گوهر اشتباه نکنید، بدانید که تهمت‌ها و بدگویی‌ها به خاطر ذات و شخصیت زیبا و آزادتان است که برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: هر لحظه به خاطر افکارت، آرزوهای زیادی در دل زنده می‌شود. از آنجا که ذات تو مادی است، از گفتن در مورد مردانگی و غرور خود باید شرمنده باشی.

هوش مصنوعی: در انتظار شعله‌ور شدن دل همچون شمعی می‌سوزم. نفس‌های آخر را به خاطر نزدیک شدن به معشوق می‌کشم و تلاش برای وداع با جاده‌ای که به او می‌رسد، انجام می‌دهم.

هوش مصنوعی: در ویرانی‌ها، در کنار خرابی‌ها، لحظه‌های آرامش و استراحت را فراهم کرده‌ایم. سایه‌ای همچون گل، بر دیوار ما افتاده است.

هوش مصنوعی: شکست در زندگی و ناامیدی باعث شده که دیگر نتوانم خودم را در هیچ جا ثابت کنم؛ انگار که اصلاً نتوانسته‌ام قدمی بردارم و همیشه در حال حرکت هستم، اما بی‌نتیجه.