هوش مصنوعی: دوستان بر من که در وضعیت بدی قرار دارم، ظلمی کرده‌اند. چیزی را که داشتم فراموش کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من بی‌هیچ احساس و نشانه‌ای در دنیای عبرت‌آمیز زندگی می‌کنم. امروز تنها خاکی از من باقی‌مانده و زندگی و جوانی‌ام به سرعت رفته است.

هوش مصنوعی: چشم من به این منزلت عبرت‌آمیز قفل شده و مانند مژگانم که عمرم را بسته و در بسته‌ام، دیگر رفته است.

هوش مصنوعی: من برای عشق دیوانگی‌ام را قسم خورده‌ام و اکنون رنگ و بوی احساساتم از بین رفته و دیگر به آن‌ها اعتماد ندارم.

هوش مصنوعی: خدایا، نفس من به قدری در حال سرکشی است که فرصت تفکر در کارها را از من گرفته و من درگیر مبارزه‌ای بزرگ شده‌ام.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه بیکار هستم، اما حرص و طمعی که دارم، مانند ناخن‌هایی که از انگشتانم رشد کرده‌اند، روز به روز بیشتر شده است.

هوش مصنوعی: ماه نو در حالتی ناشناخته باقی مانده است، زیرا من متوجه شدم که بر اثر زمان، چگونگی خلاقیت و نوآوری من تغییر کرده و کیفیت آن کاهش یافته است.

هوش مصنوعی: انتخاب من به‌طور قطعی به دانش و آگاهی‌ام بستگی دارد و در این فرآیند، ذهنم با توجه به تجربیات و تدابیر گذشته‌ام به نقاط مختلفی از تفکر رفته است.

هوش مصنوعی: در پی آرامش و راحتی، نشانه‌هایی از آن را پیدا می‌کنم، اما از آن سو، اثرات این غم و سوختگی در درونم باقی مانده است.

هوش مصنوعی: در این بازار کسی وجود ندارد که در دلش حقیقت و آگاهی باشد. افسوس بر عمری که در ننگ و عیب گذشته است.

هوش مصنوعی: زاهدان با خیال بهشت خود مغرور هستند و به خود می‌بالند، اما غافلند که انسان از این دنیای خراب و پر از مشکلات رفته است و چیزی جز ویرانی باقی نمانده است.