هوش مصنوعی: برج زیبا و دل‌نواز تو، به خاطر زیبایی و لطافتی که دارید، به مانند گلی شکسته از زیبایی فصل بهار است.

هوش مصنوعی: از شدت کمبود تو، در چشمانم حتی توانایی نگاه کردن هم از بین رفته و تمام رشته‌های نظر مانند مژگانی که بریده شده‌اند، پراکنده‌اند.

هوش مصنوعی: هرگز چیزی جز سردرگمی و بی‌نظمی نچیده‌ایم، گل سنبل در باغ سرنوشت ما به صورت دسته‌ای وجود دارد.

هوش مصنوعی: بی‌حضور تو، ای زیباگر چمن، نور در چشمان آینه مانند مژه‌های شکسته، کم‌رنگ و بی‌فروغ است.

هوش مصنوعی: از کوچک‌ترین چیزها تا بزرگ‌ترین فضاها، هیچ نشانه‌ای از آرامش وجود ندارد. در کشور ما، همه چیز در حالت ناآرامی و تلاطم است.

هوش مصنوعی: زندانی بودن در این فضا، به نوعی مثل سنگی است که از آن چیزی نمی‌تواند بیرون بیاید. خداوندا، آیا شعله‌ی وجود من به چه امید و آرزویی سر برآورده است؟

هوش مصنوعی: رنگ من چه آرزوها را خراب می‌کند، چون از دل شکسته‌ام در گوش این شکست، صدایی جاودانه نشسته است.

هوش مصنوعی: بر ناخن هلال آسمان رنگین نکن، زیرا رنگی که در آن است، از خون دل‌های خسته و رنجور به دست آمده.

هوش مصنوعی: از افکار و توهمات خود رها شو، زیرا دستیابی به آرزوها با مشغولیت‌های بیهوده و طولانی ممکن نیست.

هوش مصنوعی: از دنیا چیزی را طلب نکن، زیرا مانند ناله‌ٔ پرنده‌ای که در کمین است، زندگی همواره در حال خطر و تغییر است.

هوش مصنوعی: سکوت کن بیدل، زیرا هرگاه زبان به سخن گشوده‌ای، دیگران از غم و رنج خود رهایی می‌یابند.