هوش مصنوعی: زمانی که هیجان و وحشت در وجود من شعله‌ور می‌شود، مانند آن است که در آغاز پرواز، برق نگریسته و نفس تازه‌ای نمی‌توانم بکشیم.

هوش مصنوعی: دل من چه خیالی دارد که از داغ و درد تسلی گیرد، در حالی که اشک‌های چشمم تماماً به خاکستر خویش دوخته شده است.

هوش مصنوعی: محبت به خودی خود نمی‌تواند در دل‌های دیگران منعکس شود، زیرا این آتش عشق هرگز خاموش نمی‌شود.

هوش مصنوعی: ما از ویژگی‌های خوب و بد دنیا بی‌خبر هستیم، زیرا حیا مانند یک پیراهن به ما نگاه می‌کند و ما را تحت نظر دارد.

هوش مصنوعی: هیچ چیز نیست که نتواند درخششی شبیه به خورشید داشته باشد؛ دور و بر تو چقدر آینه جمع شده است!

هوش مصنوعی: مفهوم این بیت این است که نمی‌توان به حقیقت و عمق مسائل از طریق صرف علم و عمل دست یافت، بلکه ویژگی‌ها و صفات انسانی را باید از طریق تجربه و شناخت درونی یاد گرفت.

هوش مصنوعی: رازهای عشق را نمی‌توان به آسانی فاش کرد، مثل اینکه شمعی که در چراغی سوخته است دیگر نخواهد درخشید.

هوش مصنوعی: ای جان من، تو کسی هستی که زندگی را می‌فروشی؛ تا کی در این دنیا، آسمان‌ها به تو چیزی از سلامت نباریده‌اند؟

هوش مصنوعی: اگر دل بی‌دل ما به عشق و دیوانگی نیاموزد، پس مانند شاگردی است که در مرز جنون قرار دارد، چرا که در درک و فهم عواطف و احساساتش دچار مشکل است.