هوش مصنوعی: عشق و جدایی باعث شده که اشک‌ها روی مژه‌های او بنشیند و این باعث تعجب است که چگونه چنین احساسی توانسته بر دل ما تأثیر بگذارد و ما را به سمت خود بکشاند.

هوش مصنوعی: ما هزاران درد و رنج را تجربه کرده ایم، اما چه فایده دارد؟ جهان به سختی کارهایی را که ما انجام داده‌ایم، دست‌کم گرفته و بر پا می‌دارد.

هوش مصنوعی: کسی نمی‌تواند مثل سحر کنترل نفس و آرامش را به دست آورد. بهتر است که بار زندگی و مشکلات را از دوش ما بردارید و اجازه دهید آزاد و رها باشیم.

هوش مصنوعی: برو و به باغ نگاه کن؛ وقتی فصل جوانی و شادابی چمن به پایان رسیده، رنگ‌های زیبا و درخشان ما چه عشق و شوقی را می‌آفرینند.

هوش مصنوعی: زبان را بسته نگه دارید و از شکایت دوستان خود به کسی چیزی نگوید، زیرا زخم‌های ما هنوز تر و درمان‌نشده‌اند.

هوش مصنوعی: ناله‌ها به آرامی در میان غبار جمع شده‌اند و از کنار ما که در حال استراحت با قلبی شکسته هستیم، بالا می‌آیند.

هوش مصنوعی: کسی از حال و روز بیدل در جست‌وجو نیست و هیچ‌کس به یاد ما نمی‌آید. در حالی که ما در زیر پاهایمان به خاک نشسته‌ایم و منتظر نشانه‌ای هستیم.