هوش مصنوعی: دل نگران و ناامید است و نفس‌ها ناله می‌کنند. به این نکته توجه کن که چه رنگی دارد خون رگ‌های ساز تو.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به سلامت و آرامش، باید از مشکلات و سختی‌ها عبور کرد؛ همچنین، بر خلاف ظاهر، درونی آرام و شفاف، مانند شیشه‌ای در دل سنگ، می‌تواند وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی از کیفیت و صفای درون خود آگاه شوی و به توسعه بیشتری برسی، باید با دقت و صبر به خودت توجه کنی و به بهبود خود بپردازی. در این‌راستاً، در عمق وجودت ویژگی‌هایی مشابه یک نهنگ شگرف وجود دارد.

هوش مصنوعی: هر بار که مژه‌ات باز می‌شود، مانند جرقه‌ای که از خود دور می‌شود، باید از این لحظه‌هایی که چشمانم را بسته‌ام، سریع‌تر حرکت کنی و درنگ نکنید.

هوش مصنوعی: دل تا کی می‌تواند خود را کنترل کند؟ حتی اگر بر سنگ هم آب بریزد، از شدت حرارت و شعله‌اش فرقی نمی‌کند و قافیه به تنگی می‌رسد.

هوش مصنوعی: از ترس فضایی که در این جمع وجود دارد، نمی‌توان به شادی و لذت پرداخت. هرچند اگر بخواهی آن را روشن و زیبا کنی، در واقع در پس آن خطر به کمین نشسته است.

هوش مصنوعی: حساسیت و نگرانی را فراموش نکن زیرا ممکن است خواسته‌های نهفته‌ در دل تو، شبیه به یک موج بزرگ و خطرناک باشد که در نهایت به طوفانی از احساسات و حوادث غیرمنتظره منجر شود. در واقع، چیزی که به ظاهر بی‌خطر به نظر می‌رسد، می‌تواند عمیق و بی‌رحم باشد.

هوش مصنوعی: ای تنهایی و درد، نگذار به یادم بیافتی و از خودم دور شوم، چون اشک من مانند قطره‌هاست که در شیشه می‌چکد.

هوش مصنوعی: در یاد تو هستم و غمی از مشکلات زندگی ندارم، زیرا در مسیر گلستان، همه چیز رنگ و بویی متفاوت دارد.

هوش مصنوعی: در جایی که فضولی و بی‌ادبی ناپسند است، شخصی که به آداب و احترام پایبند است، می‌تواند به خواسته‌هایش برسد؛ اما آن کس که نادان و بی‌ملاحظه است، مانند تیرک زدن به هدف ناری است که خطا می‌رود.

هوش مصنوعی: بدترین نوع کفر و نافرمانی، غفلت و خودمحوری ماست. در دنیای دین و معنویت، مدینه فاضله و الگوی ما می‌تواند فرهنگ و آداب غربی باشد.

هوش مصنوعی: عزیزم، من چگونه می‌توانم به تو ناز و لطافت این دنیای شگفت‌انگیز را بفروشم، در حالی که سال‌هاست قلبم به سختی سنگ تبدیل شده است و تنها تسلیمِ جاذبه تو شده‌ام؟