هوش مصنوعی: این گلشن به قدری غمگین و دلگیر است که رنگش زرد و تیره به نظر می‌رسد و نفس غنچه‌ها نیز به علت شبنم، حالتی نگران و خشک دارد.

هوش مصنوعی: جای حیرت را نمی‌توان نادیده گرفت، زیرا در محفل بی‌روح، هر چیزی به رنگ و نمایش گرایشی دارد.

هوش مصنوعی: در محفل زنان و از تعصبات مذهبی دور شو؛ آسایش در جایی که نبرد و درگیری وجود دارد، یافت نمی‌شود.

هوش مصنوعی: هر سو، تصویری از توفان‌هاست که در کنار کشتی سبز آسمان، غرق در آب بنگ است.

هوش مصنوعی: هرگونه امید و توهمی که به دوندگی‌های بیهوده داشته باشیم، به ما نمی‌چسبد؛ زیرا ما در برابر سجده و فروتنی، نیازمند چیزی بیشتر از کم و کاستی‌ها هستیم.

هوش مصنوعی: نتیجه حسادت و کینه، محبت و لطافت را به قلب ظالم می‌دهد، و این مانند آتش است، حتی اگر همه آن آبی که در دل سنگ پنهان است را نیز در نظر بگیریم.

هوش مصنوعی: دوری از معشوق باعث می‌شود که عشق و وصال در دل انسان به‌وجود آید، مانند غنچه‌ای که وقتی بسته است، زیباست و در عین حال، اگر از خود بگشاید، سرشار از زیبایی گل خواهد شد. در واقع، گاهی دوری خود به‌عنوان عاملی برای ایجاد وصل و میان‌بر به عشق و زیبایی عمل می‌کند.

هوش مصنوعی: درخواست من این است که تا سر کوی تو پرواز کنم، مانند آبی که وقتی به گلستان می‌رسد رنگ می‌گیرد.

هوش مصنوعی: وحشت من به خاطر این است که دیگر نمی‌توانم بال و پر بگشایم، و ساز پروانه در این فضا، مانند شعله‌ای پرحرارت و آتشین است.

هوش مصنوعی: به خاطر محبت و شوق تو، تمام وجود ما مانند پرندگان در حال پرواز است. خون ما به خاطر درد و رنجی که داریم، به تدریج مثل قطره‌ای ننگ می‌ریزد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که ارزش و اهمیت چیزی که به راحتی به دست می‌آید، بسیار ناچیز است. در اینجا به پیوند زندگی و دنیا اشاره شده که در آن هرگز نباید از دست دادن یا فدا کردن چیزی کم‌ارزش برای رسیدن به هدف‌های بزرگ و معنادار تردید کرد. اساساً برای دستیابی به مقاصد بزرگ، باید با پایداری و حوصله پیش رفت، حتی اگر در ابتدا چیزی به نظر بی‌اهمیت بیاید.

هوش مصنوعی: عشرت و شادی مجنون به خاطر دوری از عشق نیست؛ بلکه این حال و هوای شورانگیز او مانند زنجیری است که به هزار نوا و آهنگ متفاوت متصل شده است.