هوش مصنوعی: دل پر از غبار نفس است و زخمی که در نمک خوابیده، حالا به خاطر موج‌های پیرهن، این محیط پر از خسی است.

هوش مصنوعی: بهار با رنگ‌های زیبا و زنده‌اش، مانند نمایشی از فصل خزان به نظر می‌رسد. در این باغ، اتفاقات و حوادثی مشابه با فصل پاییز در حال وقوع است.

هوش مصنوعی: مستان که اهل بزم و خوش‌گذرانی هستند، از زاهدانی که در صومعه زندگی می‌کنند و به طور جدی به دین و عبادت می‌پردازند، ترسی ندارند. زیرا رفتار عبوس و ترش‌روانه زاهدان در برابر نوشیدن شراب و لذت بردن از زندگی، برای مستان هیچ اهمیتی ندارد و نمی‌تواند مانع شادی آن‌ها شود.

هوش مصنوعی: شیشهٔ عرض، نشان‌دهندهٔ حال و وضعیت فرد است و نسخهٔ تحقیق به معنای نتایج و برداشت‌ها از آن است. آنچه که تو به‌عنوان انتخاب خود از آن یاد می‌کنی، در واقع می‌تواند مشکوک باشد و نشان‌دهندهٔ عدم قطعیت است.

هوش مصنوعی: در دنیا، هیچ کس مانند کسی که از تصورات و خیال‌های خودش فراتر می‌رود، وجود ندارد؛ او همانند یک ملک و فرشته است.

هوش مصنوعی: قد خمیده، نمی‌تواند همیشه به حالت درست و راست باشد، همانطور که بدن فیل بر روی کجک (محدودیت) نمی‌تواند همواره در حالت صحیح و راست قرار گیرد.

هوش مصنوعی: ما با بازیگوشی‌هایمان به وحدت افزوده‌ایم، زیرا وقتی این صفر ناپدید شد، هر چیزی که باشد، فقط یک چیز است.

هوش مصنوعی: ما با دقت به گرد و غبار راه انتظار نگاه می‌کنیم و در چشمان‌مان، سایه‌های تاریک از مردمک‌هایی که در جستجوی محبت و نزدیک شدن به معشوق هستند، جلوه‌گر شده است.

هوش مصنوعی: هیچ نوشته‌ای بر دل مشتاق من به خاطر عشق تو وجود ندارد، جز امواجی که بر روی دریاست و هر چه دیگر هست، تنها نقش و حکاکی است.

هوش مصنوعی: من به هنگام نوشیدن، احساس می‌کنم که دل من در حال داستان‌گویی است؛ مانند زخمی که هر قطره آب برمی‌دارد، به نوعی نشانه‌ای از درد و غصه است.

هوش مصنوعی: جایی برای دوگانگی وجود ندارد؛ از فریب‌های دنیا بگذر، زیرا یک نگاه تنها در میان دو چشم مشترک حاصل می‌شود.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به بالاترین سطح آگاهی و دانایی، نیازی نیست که به ladder یا نردبان نگاه کنی، زیرا آنچه به آن دست می‌یابی، بالاتر از هر چیزی است که می‌توانی تصور کنی.

هوش مصنوعی: اگر از کسانی که رنج فقر را چشیده‌اند، چیزی بیاموزی، آن را می‌توان به مانند شب که زیبا و درخشان است، در نظر گرفت و فهمید که زواید روشنایی واقعی در دل تاریکی وجود دارد.

هوش مصنوعی: دیگر از چیدمان و شرایط مهمانی ما نپرس، بیدل. غم و شور و اشک من، همچون نمکی است که به کباب جان می‌دهد.