هوش مصنوعی: امشب به خاطر نبودن تو، همه چیز در من در آتش است. حتی اگر من تا آسمان اشک بریزم، باز هم آتش وجودم فروکش نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: خنده‌ام از دل غمگینم برنمی‌آید، زیرا سوزش و درد ناشی از نوشیدن شراب، نرمی و لطافت مینا را نیز به آتش می‌کشد.

هوش مصنوعی: از ما دربارهٔ اعتبار و فریب نپرس، چرا که مانند خورشید هستیم. اگر به ظاهر آبی وجود دارد، در واقع آتش نهفته است.

هوش مصنوعی: بی‌تو همانند شمعی هستم که بر روی سنگ مزار روشن شده است. وجود تو مانند خاک بر سر من است و در درونم آتش وجود دارد.

هوش مصنوعی: جوهر واقعی و باارزش از نسل علی است و هر چیزی که از نسل پایین‌تر باشد، در مقایسه با آن، دارای نقص و کمبود است. حتی سنگ‌ها نیز در برابر این جوهر، در حالت سوزان و آتشین قرار دارند.

هوش مصنوعی: زندگی در کنار دوستان شیرین و خوشایند است، اما وقتی تنهایی پیش می‌آید، مانند آتش سوزان و دردناک می‌شود. افراد ممکن است از محیط زیبای خود دور شوند و به دنیای غم و تنهایی پناه برند.

هوش مصنوعی: هر جا که انسان به اعتبار و آبرو رسیده باشد، در واقع آن اعتبار چون آتش است و فقط در هنگام گرفتار شدن در مشکلات، چهره حقیقی نمایان می‌شود. در نهایت، اگر کسی در زندگی کلاه‌برداری کرده باشد، لکه ننگی بر چهره‌اش باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: در این دنیا و آن دنیا، هر آرزوی ما نمی‌تواند به وصال محبوب بینجامد. ما به مکانی رسیدیم که در آنجا وجود ما فقط دچار ضیق و تنگنای زندگی شده و آتش کینه و دشواری برپا است.

هوش مصنوعی: هیچ کس در زندگی‌اش به آرامش و نظم نمی‌رسد جز با تجربه‌ کردن سختی‌ها و دردها. همه ما درگیر خواسته‌ها و آرزوهایی هستیم که خودشان مانند آتش ما را می‌سوزانند.

هوش مصنوعی: خوشی و سرخوشی زودگذر ارزش نگرانی و افسوس برای حالتی ناخوشایند را ندارد، زیرا امروز باید از لذت‌های گذرا بهره‌برد و نباید به فکر عواقب ناگواری که ممکن است فردا پیش بیاید، بود.

هوش مصنوعی: اگر گریه‌کننده از ناله‌های ما بی‌تأثیر شد، باید احتیاط کند. آب ما تبدیل به خون شده است، اما آتش ما همچنان آتش است.

هوش مصنوعی: تنها چیزی که وجود دارد رقص شوق و شادی مردم است که مانند آینه‌ای شفاف است. اما چه کسی است که بتواند بفهمد که دنیا در واقع آتش است و پر از چالش‌ها و سختی‌ها؟