هوش مصنوعی: اثر قابل توجهی که از کتاب ما می‌توان برداشت کرد، این است که نیازی به خواندن جملات اضافی و تکراری نیست. فقط نکات اصلی و ضروری برای درک کمال کافی است.

هوش مصنوعی: چند وقت باید در پی جلب و کسب اعتبار باشی؟ به یاد داشته باش که آنچه که نمی‌توانی به دست آوری، همان اندازه که هست، کافی است.

هوش مصنوعی: برای اینکه در این جمع، نور آرامش را به وجود آوری، تنها چشمان قربانی تو برای پرده‌برداری از رازهای پنهانت کافی است.

هوش مصنوعی: این بیت به احساس خجالت و ناتوانی اشاره دارد. شاعر بیان می‌کند که گاهی اوقات انسان از ابراز وجود خود ناتوان می‌شود و تنها یک اشک می‌تواند نمایانگر عمق احساسات و بی‌حالی او باشد. این اشک، نشانه‌ای از vulnerability و عریانی در برابر احساسات است که نشان می‌دهد در شرایطی، حتی وجود یک قطره اشک می‌تواند گویای بسیاری از درونیات فرد باشد.

هوش مصنوعی: تو از خود دور شده‌ای و در بطن آرزوهایت ساکن گشته‌ای. اگر به این فضا کمی از نشانه‌های تو را بر جای بگذاری، کافی است.

هوش مصنوعی: اگر تو از انصاف عاجز هستی، پس این نشان‌دهنده‌ی ریشه‌ای از غرور در وجودت است و دانستن این که خود را خاکی می‌دانی، کافی است.

هوش مصنوعی: نگرانی ما از دوری از خود، قابل جبران نیست. اگر مشکلات و ناپایداری‌ها برنگردند، همین که تغییر رنگ بدهیم کافی است.

هوش مصنوعی: در فضای پر تغییر و تحول انقلاب، ارزش‌ها و منابع از بین می‌روند. اگر درویش ما در برابر طوفان‌ها مقاومت نکند، همین که دچار تلاطم نشود، کافی است.

هوش مصنوعی: برتری و وجود او به آب و گل وابسته نیست. کیفیت و ویژگی‌های وجود او آن‌قدر شگفت‌انگیز است که نیازی به عنصر مادی ندارد.

هوش مصنوعی: ای حباب‌هایی که از امواج تشکیل شده‌اید، بدانید که هدف و مقصود شما ناپدید شدن است. اگر کمی در خودتان تامل کنید و با خودتان بیندیشید، متوجه خواهید شد که به همین بسنده کردن کافی است.

هوش مصنوعی: به کلامی ساده، بیدل می‌گوید که در برابر سرنوشت و تقدیر تسلیم باش و مانند هلال ماه که در آسمان می‌درخشد، نشان نیکویی بر پیشانی‌ات کافی است. زندگی را بپذیر و بر تلاشت تمرکز کن.