هوش مصنوعی: زندگی در این دنیا خیال و توهم است و کافی است که ما برای مدتی از زیبایی‌های ظاهری دنیا غافل شویم و دل‌هایمان را به چیزهایی که زودگذر هستند مشغول نکنیم.

هوش مصنوعی: ما در خواب و آرامش خاصی قرار داریم، و هر جا که برویم، اگر زیر پایمان فرشی نرم نباشد، همین که زمین سخت باشد، برایمان کافی است.

هوش مصنوعی: دگر نیازی به جادو برای حفظ اعتبار نیست، چرا که درخشش یک نگاه کافی است تا همه چیز را در هم بسوزاند.

هوش مصنوعی: زمانه را چنانکه دیده‌ای، باید در گوشه‌ای تأمل کرد و از حوادث عبرت گرفت؛ زیرا حال و هوای پرشور زندگی همانند طوفان دریاست و بس است.

هوش مصنوعی: نور شمعی که بر روی سفره شب تابیده، می‌تواند خوشبختی ما را روشن کند و برآورده شدن آرزوهایمان را به ارمغان آورد. رنگ زندگی ما به خاطر این نور کافی است تا پرواز کنیم و از تیرگی‌ها دور شویم.

هوش مصنوعی: زیبایی او بدون احتیاط و حجاب است. در این مکان خبری از پیام‌آور نیست؛ وقتی که موی لیلا بیانگر اوضاع و احوال مجنون باشد، دیگر نیازی به نامه نیست.

هوش مصنوعی: اگر دل انسان آگاه باشد، نیازی به تفکر و اندیشه دربارهٔ دیدن واقعیت‌ها نیست، چون درک و شناخت در درون دل وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر در مجلس شادمانی، کسی که ساز می‌زند نباشد، وجود ساز نی‌نواز هم برای خوشگذرانی کافی است.

هوش مصنوعی: یک آه می‌تواند نشان دهنده‌ی ترس دل باشد و یک گردباد با حرکتش، کافی است تا دامن صحرا را به هم بریزد.

هوش مصنوعی: سلطنت فقط یک خیال و توهم است، ای بیدل و خاکسار! باید حقارت خود را بپذیریم. افسر ما، یعنی مقام و جایگاه ما، به اندازه نقش پای خوابیده دیگران کافی است.