هوش مصنوعی: خواب در چشمانم و غم در دل، باری سنگین است. از چه کسی دورم که بازگشت به خودم برایم سخت شده است؟

هوش مصنوعی: شرم تو می‌تواند نگاه دیگران را پاک کند، اما اگر خودت احساس خجالت نکنی، آینه‌های زیادی وجود دارد که چهره‌ات را نشان خواهد داد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس دوست ندارد که در نگاه تو، نشانه‌ای از ترک و نادیده گرفته شدن باشد. اگرچه تو با چشم‌های بسته خود را بی‌توجه نشان می‌دهی، اما چشم بیدار تو همیشه در حال نظارت و آگاهی است.

هوش مصنوعی: حق ادب و احترام بر گردن ما باقی می‌ماند و این نشان‌دهنده ارزش و اهمیت آن است. در این راه، مانند موجی که خود را به دریا می‌زند، ما نیز باید به درستی و استواری پایبند باشیم. ارزش‌های ما مانند گوهری در بند زنجیر هستند که باید در حفظ و نگهداری آن‌ها کوشا باشیم.

هوش مصنوعی: در جایگاهی که دیوانگی نشانهٔ شرف و بزرگی است، شخصی که هیچ مزیتی ندارد، حتی سر بدون عمامه‌اش نیز بی‌ارزش است.

هوش مصنوعی: آبرو تا چه حد ارزش دارد، اگر به خاطر حرص و تلاش برای به‌دست آوردن چیزی، به ذلت بیفتی. در واقع، اگر چیزی که خواسته‌ای را نداشته باشی، باعث خجالتت باشد، بهتر است از آن دوری کنی.

هوش مصنوعی: اگر طلا و نقره‌ای که جمع کرده‌ای را به درویش ببخشی، این کار نشانه‌ی بزرگی و سخاوت توست و کسی که به خود اجازه نمی‌دهد در کار دیگران فضولی کند، واقعاً ایثارگر است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که کسی که در مقام قدرت و اطلاع است، تا کی می‌تواند با بی‌توجهی و غفلت از حقیقت‌ها خود را کنار بکشد، در حالی که او شاهد یک وضعیت آشفته و نیازمند به تغییر و توجه است. این اشاره به مسئولیت و توجه به اوضاع вокруг دارد.

هوش مصنوعی: زندگی پر از درد و رنج است و انسان در این دنیا مانند مهره‌ای در شطرنج، با روش‌های مختلفی به سمت سرنوشت خود حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: نا آگاهان، چقدر باید در آتش جنون غوطه‌ور شوند تا متوجه شوند که سرپیچی و سرکشی مانند شعله‌ای شعله‌ور است که باید در آن دقت و مراقبت کرد.

هوش مصنوعی: بیدل، در نهایت، باید راه خود را پیدا کند و برای رسیدن به مقصدش قدم بردارد؛ زیرا مسیر رسیدن به حقیقت را باید با دقت و تدبیر طی کند.