هوش مصنوعی: در زندگی دنیا لذت‌های بسیاری وجود دارد، اما این لذت‌ها همیشه با خطر و مشکلات همراه هستند؛ حتی اگر در لحظه‌ای شاد و خوشحال باشیم، مانند ترنجبینی که بر روی یک خار نشسته است.

هوش مصنوعی: ما همه در جستجوی لذت و خوشی هستیم، اما این آرزوها و خواسته‌ها مانند حبابی هستند که در حال فروپاشی هستند و زود از بین می‌روند.

هوش مصنوعی: کنترل دیوانگی ما به قدری محکم است که از سر تا پا، حسی پر از اضطراب و هیجان را تجربه می‌کنیم.

هوش مصنوعی: به خاطر آسایش دل، این‌قدر خود را محدود کرده‌ایم که فکر و خیال ما به جای حرکت و آزادی، مانند آبله‌ای است که در کنترل رفتار ما نقش بسته است.

هوش مصنوعی: در جایی که دل به دانایی و شناخت زنده است، سکوت و آرامش، مانند چراغی در مزار، خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: باید از غم و حیرت زیبایی کار بکشی، نه اینکه به هر کس که در آینه نگاه می‌کند، اعتماد کنی و او را برای دیدار انتخاب کنی.

هوش مصنوعی: در جایی که عشق و امید تو دلم را سوزانده، حتی ردی از تو که روی خاک جا مانده، هنوز در ذهنم زنده و قابل لمس است.

هوش مصنوعی: اگر نگاه به خیالت بر روی سر برود، مژه‌های بلند مانند انگشتانی برای یادآوری هستند.

هوش مصنوعی: وفا به معنای وفاداری، در اینجا به نوعی ظلم و ستم بر کسانی است که توان دفاع از خود را ندارند. این احساس ناتوانی در برابر نامردمی به گونه‌ای است که هر زمانی که بر سر کسی سنگ بیفتد، بار سنگینی بر دوش او خواهد بود.

هوش مصنوعی: تلاش و آرزوی تو برای عبور از دشواری‌ها و مشکلات ممکن است سخت و پررنج باشد، اما مسیری که تو انتخاب کرده‌ای، نیازی به تلاش زیاد ندارد و راهش ساده و واضح است.

هوش مصنوعی: به خودتان بیایید و از بازیگری و تظاهر به شادی در جوانی کنار بکشید، زیرا که این تظاهر مانند آینه‌ای است که روح شب را به تصویر می‌کشد و در پیری زیبایی واقعی زندگی را درک خواهید کرد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که ما به سبب نقص و کم‌حوصلگی‌ خود، نمی‌توانیم از مشکلات و دشواری‌ها عبور کنیم، چرا که مانند سایه‌ای بی‌روح و خواب‌آلود به نظر می‌رسیم.

هوش مصنوعی: دل بی‌تاب من از این گرانی ناامید است، حتی اگر همه صداها بلند شوند، کوه‌ها هنوز به همین شکل باقی خواهند ماند.