هوش مصنوعی: وحشت و دلواپسی به خودی خود نشان‌دهنده جنون است و ناله‌ای که از دل برخاسته، نشانه‌ای از تأثیرات عمیق است.

هوش مصنوعی: سوختن ما بر اثر شوق و تازگی‌امان است؛ مانند شمع که به خاطر گرمای خود، گل را به سر می‌پروراند.

هوش مصنوعی: در شب خوشی و لذت، از غفلت غنیمت استفاده کن؛ اگر چشمانت را باز کنی، صبح به سر آمده است.

هوش مصنوعی: به امید خود، سنگینی نکن؛ چرا که فرصت روشنی همانند آینه‌ای برای درخشش و شکوه است.

هوش مصنوعی: انتخاب ناامیدی به دست انسان نیست، چون سکوت نیز پر از صدای زخم‌ها و شکست‌هاست.

هوش مصنوعی: نمی‌شود که خجالت چیزی را از دل خرد برداشت، خوشا به حال آن آوازه‌ای که تأثیری ندارد.

هوش مصنوعی: اگر اشک تو نشانه‌ای برای رسیدن به خواسته‌ات باشد، باید بگویم که چشم ما از خود گریه، بیشتر احساساتی و درگیر است.

هوش مصنوعی: وضعیت این دریا به گونه‌ای است که هیچ ترسی ندارد؛ اما اگر دقت کنیم، هر قطره آن می‌تواند ارزشمند باشد.

هوش مصنوعی: سایه و خاک هیچ تفاوتی ندارند، همان‌طور که میان ادامه حیات و مرگ فاصله‌ای نیست.

هوش مصنوعی: درد تمام، سبب رهایی است چرا که تا زمانی که غم و اندوه در دل وجود دارد، فریاد و ناله‌ای شنیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: ما به اندازه‌ای دلتنگ هستیم که خانه‌یمان به طور کامل شبیه یک آیینه شده است؛ به طوری که انگار درِ خانه‌امان بر روی دنیای بیرونی باز است.

هوش مصنوعی: از ناراحتی و درد شکست خورده، غمگین نباش. زندگی مانند مغازه‌ای است که شیشه‌گر در آن کار می‌کند؛ شکسته‌ها نیز می‌توانند به زیبایی تازه‌ای تبدیل شوند.