هوش مصنوعی: شعله‌ای که بدون بال و پر است، مثل خاکستر سجده می‌کند. وقتی تلاش به پایین کشیده شد و در سختی افتاد، درد پا بر انسان غلبه می‌کند و او را به سمت بلندی می‌برد.

هوش مصنوعی: هیچ چیز به جز وسایل و شرایط مناسب، باعث فخر و کبر نمی‌شود؛ مانند اینکه برای پرواز کردن، به بال و پر قوی نیاز است.

هوش مصنوعی: دل با درد و رنج خود، هنر و زیبایی را به نمایش می‌گذارد، همان‌طور که که آینه وقتی داغ می‌شود، اگر بخار کند، نشان می‌دهد که جوهر و حقیقت درونش چقدر ارزشمند است.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که در زمانه‌ای که مردم به بی‌عرضه‌گی و ضعف روی می‌آورند، ارزش و حیثیت واقعی افراد بیشتر آشکار می‌شود. به عبارت دیگر، وقتی که حقایق و واقعیت‌ها نمایان می‌گردند، کسانی که حرکت و اقدام مثبت دارند، از دیگران متمایز می‌شوند.

هوش مصنوعی: چند بار تلاش کردم تا به آرزویم برسم، اما احساس ناامیدی می‌کنم و این ناامیدی به نظر می‌رسد که محکم‌تر از هر چیز دیگری باشد.

هوش مصنوعی: هر جا که ناله‌ای به گوش می‌رسد، بی‌دلیل نیست و نشان‌دهنده‌ی دردی عمیق است. مانند صدای ساز که با بریدن از نشتر، تیزتر و واضح‌تر می‌شود.

هوش مصنوعی: آشفتگان دل پر از احساسات و عشق‌اند؛ ببینید که در سطح آب، برآمدگی‌های کوچکی از حباب‌ها به دلیل نفس‌های گوهری آن‌ها وجود دارد.

هوش مصنوعی: محبوب در آغوش تو است، اما از نگاه و توجه به او نباید به هر طرف پراکنده شوی. چشمان بینا، زیبایی‌ها و جلوه‌های خاص را می‌طلبند.

هوش مصنوعی: دنیا هرگز نمی‌تواند محلی برای وابستگی و دلبستگی باشد، زیرا وجود ما همچون نفسی است که در چمنی دیگر قرار دارد.

هوش مصنوعی: روش نادیده گرفتن مسائل برای تو زیباست، وگرنه این زیبایی که به آن نگاه می‌کنی، در واقع فقط آینه‌ای از خاکستر است.

هوش مصنوعی: غیر از فنا، هیچ چیز نمی‌تواند غرور نفس را که مانند بند است، قطع کند. این احساس تنها با وزش یک طوفان می‌تواند از هم بپاشد.

هوش مصنوعی: تو در میان آشفتگی‌های دنیا، به قایق توفانی خود را کشیده‌ای، در حالی که از عدم استحکام و لنگر آن غافلی.