غزل شمارهٔ ۴۷
در عالمی که با خود رنگی نبود ما را
بودیم هرچه بودیم او وانمود ما را
مرآت معنی ما چون سایه داشت زنگی
خورشید التفاتش از ما زدود ما را
پرواز فطرت ما در دام بال میزد
آزاد کرد فضلش از هر قیود ما را
اعداد ما تهی کرد چندانکه صفر گشتیم
از خویش کاست اما بر ما فزود ما را
غزل شمارهٔ ۴۶: جنون کی قدردان کوه و هامون میکند ما راغزل شمارهٔ ۴۸: حسابی نیست با وحشت جنون کامل ما را
اطلاعات
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: پروژهٔ بازبینی OCR
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
خوانش ها
غزل شمارهٔ ۴۷ به خوانش عندلیب
حاشیه ها
1398/04/09 18:07
ریحانه شایق
" وانمود ما را " در بیت اول به چه معنا است؟
1399/01/13 22:04
جمشید حیدری
سلام خانم شقایق، وا کردن به معنی جدا کردن هم استفاده میشود. شاید اینجا منظور جداکردن از آنچه که بودیم معنی میدهد.
1399/07/19 04:10
/ وانمود .... / نشاندادن / نشان داد مارا
1399/08/11 10:11
سیدابوالفضل مسعودیان
هستی را او درمییابد که می بیند که هستی نمایی بیش نیست و وانمودی از نور هستی است.