گنجور » بیدل دهلوی » غزلیات

غزل شمارهٔ ۴۷

در عالمی‌ که با خود رنگی نبود ما را

بودیم هرچه بودیم او وانمود ما را

مرآت معنی ما چون سایه داشت زنگی

خورشید التفاتش از ما زدود ما را

پرواز فطرت ما در دام بال می‌زد

آزاد کرد فضلش از هر قیود ما را

اعداد ما تهی‌ کرد چندان‌که صفر گشتیم

از خویش‌ کاست اما بر ما فزود ما را

وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)

قالب شعری: غزل

منبع اولیه: پروژهٔ بازبینی OCR

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

در عالمی‌ که با خود رنگی نبود ما را

بودیم هرچه بودیم او وانمود ما را

هوش مصنوعی: در جهانی که هیچ رنگ و زیور ظاهری نداشت، ما هرچه که بودیم، او (عشق یا محبوب) خود را به ما نشان داد.

مرآت معنی ما چون سایه داشت زنگی

خورشید التفاتش از ما زدود ما را

هوش مصنوعی: معنای ما مانند آینه‌ای است که رنگ به خود گرفته، زیرا توجه خورشید به ما باعث شده که این زنگار از ما برداشته شود.

پرواز فطرت ما در دام بال می‌زد

آزاد کرد فضلش از هر قیود ما را

هوش مصنوعی: فطرت و طبیعت اصلی ما به مانند پرنده‌ای است که در قید و بندها آزاد می‌شود و فضل و مهربانی او ما را از همه محدودیت‌ها رها می‌سازد.

اعداد ما تهی‌ کرد چندان‌که صفر گشتیم

از خویش‌ کاست اما بر ما فزود ما را

هوش مصنوعی: ما به قدری از خودمان خالی شدیم که به هیچ تبدیل شدیم، اما این خالی شدن باعث شد که چیزی بیشتر از خودمان به ما اضافه شود.

1398/04/09 18:07

ریحانه شایق

" وانمود ما را " در بیت اول به چه معنا است؟

1399/01/13 22:04

جمشید حیدری

سلام خانم شقایق، وا کردن به معنی جدا کردن هم استفاده می‌شود. شاید اینجا منظور جداکردن از آنچه که بودیم معنی می‌دهد.

1399/07/19 04:10

/ وانمود .... / نشاندادن / نشان داد مارا

1399/08/11 10:11

سیدابوالفضل مسعودیان

هستی را او درمییابد که می بیند که هستی نمایی بیش نیست و وانمودی از نور هستی است.