هوش مصنوعی: هر چیزی که از گذشته وجود داشته و هست، دیر یا زود به نتیجه می‌رسد و به فعالیت یا حرکت می‌پردازد.

هوش مصنوعی: وجود نداشتن تو، در واقع اثبات کننده حقیقت است؛ زیرا در همه جا، خاک شدن و از بین رفتن امری طبیعی و رایج است.

هوش مصنوعی: اگر به حقیقت بندگی پی ببری، در هر جا که نگاه کنی، نشانه‌های خدا را خواهی دید و همه جا برایت محل سجده و عبادت خواهد بود.

هوش مصنوعی: چشم‌های شبنم در اینجا پر از اشک است و بوی این باغ پر از عبرت و غم است.

هوش مصنوعی: رنگ و حال و هوای این باغ، حاکی از شکست و غم است و گل‌ها همانند دامن‌هایی چروک و کثیف به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: اگر تو نمی‌توانی خود را به دیگران بفروشی، پس شکستن آینه که نشان‌دهنده‌ی خودت است، بهتر از این نیست و نیکو محسوب نمی‌شود.

هوش مصنوعی: باید بدون هیچ تکلف و ریا به عشق و محبت روی آورد، زیرا آموزش و تربیت در عشق مانند چوبی است که عطر دل‌پذیری از خود ساطع می‌کند.

هوش مصنوعی: امروز چهره زیبا به مانند لوحی از آینه، رنگ و حال و هوای بهار را به خود گرفته است.

هوش مصنوعی: کسی که به آن سمت هستی می‌نگرد، از دایره‌های محدود تو فراتر رفته است.

هوش مصنوعی: بیدل، فراتر از صورت و شکل بگذر و به زیبایی‌های عمیق‌تر توجه کن، زیرا حقیقت مثل آینه‌ای است که نامرئی و پنهان است.