هوش مصنوعی: بدن من از قید و بند لباس‌های تنگ و اجباری رهایی یافته است و برهنگی‌ام، خود یک نعمت الهی محسوب می‌شود.

هوش مصنوعی: زندگی‌ام هیچ‌گاه از نابودی غافل نبوده و همیشه به یاد خودم هستم.

هوش مصنوعی: شوقی که به دل دارم، نمی‌دانم چه هدفی دارد؛ از دل تا سر کویت، غبار فریاد و آه و ناله‌ای وجود دارد.

هوش مصنوعی: آرزوها چه تصاویری از زیبایی‌ها را خلق کرده‌اند، و این تصاویر به زیبایی موهای تو بسیار شبیه است.

هوش مصنوعی: به صدای نی توجه کن و از آن غافل نباش، ای کسی که دنبال شادی هستی، چون عمر و زندگی مانند شمعی است که روشنایی‌اش به وزش باد بستگی دارد.

هوش مصنوعی: به جای پرداختن به سخنانی درباره زهد و ریاضت، به دنبال سادگی و زندگی آزاد از قید و بند باشید، زیرا در این زندگی، استفاده از دعا و ذکر اهمیت چندانی ندارد.

هوش مصنوعی: دل‌ت منیر و آرامش‌مند باشد، از زندگی لذت ببر، زیرا تلاش و کارهای افرادی که دل‌های تیره دارند، همچون غباری است که به سرعت پراکنده می‌شود و بی‌اثر می‌گردد.

هوش مصنوعی: از تیرگی و سایه‌ مژه‌های او دوری کن، ای دل! تو خسته و بی‌بال هستی و این سبزه، تله‌ صیاد است.

هوش مصنوعی: وجود من در حالتی از پریشانی و سردرگمی به سر می‌برد و احساس می‌کند که در بحران و اضطراب است. در این زمان، ای اشک، چه می‌خواهی انجام بدهی؟

هوش مصنوعی: از ماهیت و وجود خود سخن نگو، زیرا در فضای ادب، نفس سرد تو همچون یک قاتل برای حبابی است که وجود دارد.

هوش مصنوعی: اگر روحی سبک و آزاد باشد، نمی‌تواند به خاطر وجود جسمی سنگین و سخت مورد سرزنش و اتهام قرار گیرد. آزادی و سبکی روح به آن بستگی ندارد که جسم چقدر سنگین است.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال نجات و رهایی هستی، بهتر است سکوت را انتخاب کنی، زیرا در راه درست و سلامت، خاموشی و سکوت می‌تواند راهنمای خوبی باشد.