هوش مصنوعی: بدون شک، نواهایی از سمت ساز من به گوش نرسید و من ناامید بودم، به طوری که دعایی از دلم برنخاست.

هوش مصنوعی: من در جستجوی حقیقتی هستم که رنگ و بویی ندارد و در این مسیر، تلاش‌هایم به بن‌بست رسیده و هیچ‌گونه نشانه‌ای از آن حقیقت پیدا نکرده‌ام.

هوش مصنوعی: اشک‌های مجنون به قدری حاکم بر حالش شده که تا وقتی ناامید می‌شود، چیزی جز چاک گریبانش برایش رهنما نمی‌شود و دردی جز دلش نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: هر کس که از خودش می‌رود و به سوی دیگری می‌شتابد، در واقع حسرتی را به دوش می‌کشد. کسانی که در اطراف ما مانده‌اند، به علت بی‌حالی و نداشتن انگیزه، حرکتی نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: هیچ کس جز برای خود در غم دل، دست به کار نشد و از شعله‌ی آتش فقط دودی برخواسته است.

هوش مصنوعی: برای کنار گذاشتن تصورات و خیالات، کار بسیار دشواری نبود، اما از دل پر درد و رنج، هیچ ناله و آهی ناشی از آزمایش و چالش‌ها به گوش نرسید.

هوش مصنوعی: توانایی و ناتوانی دو روی سکه‌اند و در واقع نمی‌توان از یکی بدون دیگری سخن گفت. از اینکه در برابر خداوند دست گدایی بلند کنیم، نشانه‌ای از بی‌احترامی به کرم او خواهد بود.

هوش مصنوعی: دیگر از دوستان این جمع چه انتظاری داشته باشم؟ ما تا کنون بسیار مورد بی‌مهری قرار گرفته‌ایم و هیچ خوشامدی از سوی آن‌ها دریافت نکرده‌ایم.

هوش مصنوعی: ساز ما ناتوانی در نواختن دارد و عمر ما در افسوس و حسرت سپری شده است و هیچ فریادی از ما بلند نشده است.

هوش مصنوعی: امید ما قبل از اینکه به واقعیت تبدیل شود، به باد رفت. تا زمانی که شعله خاموش نشده بود، هیچ مشکلی از هیچ جایی برطرف نشد.

هوش مصنوعی: در اینجا به نظر می‌رسد که زیبایی و جلوه‌ای در کار وجود دارد، اما به دلیل ناتوانی ما، جرأت دیدن آن را نداریم. به عبارتی، ما به قدری کم‌توان هستیم که حتی نتوانیم به زیبایی‌ها با دلیری نگاه کنیم.

هوش مصنوعی: ما در دنیای آرزوها امید و آرزوهای خود را پرورش دادیم، اما جز حسرت و پشیمانی، ثمره‌ای به دست نیاوردیم.