هوش مصنوعی: موج، سطح دریا را پنهان کرده و نام آن را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس بدون بال نام پرواز را نمی‌داند و کسی آشیانه‌ پرنده‌ افسانه‌ای عنقا را ندیده است.

هوش مصنوعی: عصمت و پاکی حسن یوسف، باعث شد تا زلیخا دیگر نتواند تحمل کند و پردهٔ عفت و صبرش را پاره کند.

هوش مصنوعی: هر روز صبح، خورشید پنبه‌ای از آسمان می‌کشد تا بتواند شعله‌های دل‌خستگی و دردهای درون را به نمایش بگذارد.

هوش مصنوعی: راه‌ها به هر سمتی باز شده‌اند، گویی دشت، آغوشی گشاده دارد که به خاطر موقعیتش، از جیبش گنجینه‌ای بیرون ریخته است.

هوش مصنوعی: آتش دل از چشمانم فروکش نکرد و باران نتوانست خروش دریا را آرام کند.

هوش مصنوعی: آیینه با نشان دادن تصویر خود، به نوعی خبر می‌دهد و تماشاچی را به تماشا دعوت می‌کند، همان‌طور که زبان هم با کلامش حقیقت را بیان می‌کند.

هوش مصنوعی: خاموشی و سکوت، مانند قفل گنجی پرارزش است. اگر می‌خواهی رازهای عمیق را کشف کنی، باید از صدف پرس‌وجو کنی.

هوش مصنوعی: اگر بیدل به حقیقت و یقین دست یافته است، پس بهتر است که از داستان من و تو فاصله بگیرد.