هوش مصنوعی: افراد بی‌رحم و بی‌احساس همیشه در دنیا وجود دارند، هرچند که خوشی و شادی می‌تواند زیبایی‌هایی را به وجود آورد، اما لبخند و خوشحالی نمی‌تواند تاثیری بر آنها بگذارد.

هوش مصنوعی: زبان حسود و نقشه‌کشی برای حقه‌بازی نادرست است، چرا که نمی‌توان با نیرنگ، کجی و انحراف را از گزند حوادث دور کرد.

هوش مصنوعی: فقر می‌تواند به نوعی تأثیر مثبت داشته باشد و باعث پاکی و روشنی دل شود، مانند این‌که سحرگاهان که شب را کنار می‌زند، نور صبح چهره‌اش را روشن می‌کند.

هوش مصنوعی: ما جز عشق هیچ اعتقادی نداریم و همچون پروانه‌ای که به شمع نزدیک می‌شود و می‌سوزد، تنها راه و روش ما این است که در عشق بسوزیم.

هوش مصنوعی: هنر به کسانی که حسود هستند، عیب‌ها و نواقص را نشان می‌دهد، چرا که جوهر و ذات حقیقی در خشم و غضب آن‌ها به خوبی نمایان است.

هوش مصنوعی: تمایلات چگونه می‌تواند از دل راضی و آرام که در آغوش زیبایی‌های ناب است، بازی کند؟ آن‌جا که خواسته‌ها و آرزوها در سکون و راحتی خوابیده‌اند.

هوش مصنوعی: ما در دشت ناتوانی بی‌خبر و حیران هستیم، اگر بار قافله را بر دوش آینه قرار دهیم، جالب نیست.

هوش مصنوعی: زندگی ما به اشک‌های ما وابسته است، پس بیشتر از این بابت که چرا ما می‌گرییم، سوال نپرسید.

هوش مصنوعی: در لحظه‌ای که روز شروع به دمیدن می‌کند و نوید روشنایی صبح را می‌دهد، موهای بلند و آزاد شب به آرامی جمع می‌شوند و زیبایی خاصی به فضا می‌بخشند.

هوش مصنوعی: جهان جایی است که در آن افراد به تظاهری از بی‌نیازی دست می‌زنند و در واقع هیچ ذره‌ای وجود ندارد که از نور آفتاب، که نماد وجود و روشنایی است، بی‌بهره باشد.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم از مسیر تو جدا شوم، در حالی که بدون حضور تو، دل سنگین و خالی من را تنها می‌گذارد؟

هوش مصنوعی: به خاطر این که دشمن در آرامش است، سرشت من مانند شعله‌ای می‌شود که از شکستن تب، رنگ می‌بازد.

هوش مصنوعی: نوشیدن شراب باعث جدایی و غم و درد است و من در این زمینه از مشکلات و عذاب‌هایم را با خشم و اضطراب شست‌وشو داده‌ام.

هوش مصنوعی: در سکوت و آرامش از معشوق خود آرزوی لبخند و محبت کن، چون او هرگز به تو بوسه نمی‌دهد، مگر اینکه لب‌هایتان به هم نزدیک شود.

هوش مصنوعی: به زیبایی و جاذبه‌ای که او دارد، هر کس از قدرت آن سیاه‌چشم و دلربا حیران می‌شود و ادب و احترام را به خاطر او حفظ می‌کند.