هوش مصنوعی: آرامش‌طلبان در گوشهٔ زندگی ساده و معمولی خود، به جای آنکه به دنبال تجملات و زندگی لوکس باشند، از جاهایی که جزئیات ساده و بی‌نقش دارند، چیزهای زیبا و باارزشی را می‌خرند.

هوش مصنوعی: به خودش مغرور نشو و در محافل افراد فقیر خود را قرار نده، چرا که در آنجا، قدرت و شجاعت واقعی ناشی از فقر و سختی‌ها آرام گرفته است.

هوش مصنوعی: عطر گل انسانیت از یادم نمی‌رود، زیرا دو روز در آغوش خوشبختی و آرامش بوده‌ام.

هوش مصنوعی: در دنیای مادی، وجود من نشانه‌ای از تسلی و آرامش است. من از نگاه‌های پنهانی که در پس ظواهر دنیا وجود دارند، غافل نیستم.

هوش مصنوعی: اگر صد قلم را بشکنی تا در یادگیری ادب و علم موفق شوی، تنها خطوطی از یک کتاب ابتدایی در دست خواهی داشت.

هوش مصنوعی: شبی که خواب بر چشمانم نیامده و رنجی از آن برای کسی وجود ندارد، حاصل افسون و زیبایی مژگان کسی است که در دل من نشسته است.

هوش مصنوعی: در این جاده هیچ انحرافی وجود ندارد و خط‌های روشنی راه را مشخص کرده‌اند که به مانند یک صفحهٔ مرتب در میدان بُریا (که می‌تواند نماد فضایی وسیع و بی‌کران باشد) به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: فقر و ناتوانی من به قدری پایدار است که مانند بنایی محکم شده، و در نهایت این وضعیت به حدی برایم دشوار شده که توان مقابله با آن را ندارم.

هوش مصنوعی: ما آرام و بی‌سر و صدا از خوشی‌های زندگی ساده و حقایق کوچک لذت می‌بریم و در دنیای شیرین و پراشرافی، جایی برای ما نیست.

هوش مصنوعی: بیدل فریب نعمت دیگری را که می‌خورد، مهمان را به راحتی بر سر سفره‌اش می‌نشاند.