هوش مصنوعی: چرا مدام به هر نکته‌ای خرده می‌گیری و دیگران را سرزنش می‌کنی؛ آیا از این کارهای بی‌رحمانه و پوست‌کننده‌ شرم نمی‌کنی؟

هوش مصنوعی: در این معبد عبرت، مانند تسبیحی که به طور معجزه‌آسا در دست می‌چرخد، چه حماقتی است که ذکر خدا را فراموش کنیم و به کارهایی مشغول شویم که تاثیرش از بین بردن و خراب کردن است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که نخل به بار بنشیند، ریشه‌اش در خاک باقی است، و مقام و اعتبار در برابر تخریب دنیا دوام نمی‌آورد.

هوش مصنوعی: ما را به دیدن دنیای جدیدی دعوت کرده‌اند، پروازی بلند به سوی آزادی از محدودیت‌ها.

هوش مصنوعی: زندگی در قفس، نوعی اجبار و دوستی با شرایط سخت را به ما می‌آموزد. ما باید به یاد داشته باشیم که اگرچه در غربت هستیم، باز هم باید نفس بکشیم و به زندگی ادامه دهیم. این بیانگر تلاش و سازگاری با موقعیت‌های دشوار است.

هوش مصنوعی: نام و یاد تو چنان است که خم زلفت را به یاد نمی‌آورد، چه برسد به اینکه ترکان خطایی از کمندها و دلبستگی‌هایت بیفتند.

هوش مصنوعی: عقیق به خاطر خواسته‌اش برای داشتن لعل تو به شدت زحمت می‌کشد، اما فاصله بدخشان از تلاش یمنی‌ها زیاد است.

هوش مصنوعی: بی‌پرده بودن، نشان‌دهنده عمق رازهاست. ای غنچه، با لبخندت نشان بده که درون گل، زیبایی‌های بیشتری پنهان است.

هوش مصنوعی: از شمع و پروانه صحبت نکنید، زیرا دل‌سوختگی و عذاب ناشی از عشق، خیلی عمیق و دردناک است.

هوش مصنوعی: جز کمی نمی‌توان از لب‌های بستهٔ کسی که دلش می‌لرزد و بی‌تاب است، چیزی دریافت کرد. این نشان می‌دهد که در سخن‌وری و شیرین‌زبان بودن، ویژگی‌هایی وجود دارد که نیازی به بیان مفاهیم را برطرف می‌کند.