هوش مصنوعی: خلق، در تلاشند تا با نظم و زیبایی، ترانه‌ها را بر مکانی که نور خورشید بر آن می‌تابد، قرار دهند.

هوش مصنوعی: در این عالم پر از شادی و جشن، غم و اندوه آرامش را به خاک سپرد و آب دریا به گرداگرد سواحل رفت.

هوش مصنوعی: در اینجا به ایده‌ای اشاره شده که احساس تعلق و وابستگی می‌تواند باعث پشیمانی و ناراحتی شود. خط از زنجیرها و دانه‌ها سخن می‌گوید که نشان‌دهنده‌ی روابط و وابستگی‌هایی است که ممکن است انسان را در دام ناله و ملامت گرفتار کند. به طور کلی، این عبارت بیانگر نارضایتی و دشواری‌های ناشی از تعلقات و وابستگی‌هاست.

هوش مصنوعی: کسی که از پیچ و خم موهای یار بگذرد، به دلش چه دردها و غم‌هایی رسیده که حتی شانه‌ها نتوانسته‌اند آن‌ها را برطرف کنند.

هوش مصنوعی: اگر آتش به خاطر گرمی وجود تو شعله‌ور شود، انگشت‌اش را از لبه‌ی شعله‌ها دور نگه‌دار.

هوش مصنوعی: من از این دنیا و دردهایش ناامید شده‌ام، نه به بهشت فکر می‌کنم و نه به جهنم. در خواب عدم غوطه‌ورم و از این داستان‌ها و هیاهوها آسوده‌ام.

هوش مصنوعی: پرواز من بی‌نشانه است و رنگ بالی ندارم. گویا وقتی تخم‌مرغ‌ها به کلاهی شکسته می‌شوند، آشیانه‌ها را ترک می‌کند.

هوش مصنوعی: تلاش برای رسیدن به معانی عمیق و حقیقت در مکان‌های مقدس مثل دیر و کعبه، نتیجه‌ای نداشت و من همچنان در جستجوی خود سرگردان ماندم. تیر عشق من از این نشانه‌ها نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: هر بخشی از وجود من مانند شمعی در مکان ادب و احترام است که نشان پای من و این آستانه‌ها را بر جای گذاشته است.

هوش مصنوعی: در شب، آتش به جان رقیب زدیم و در جمع دوستان به تماشا نشستیم تا از این فرصت بهره‌برداری کنیم و به زیبایی‌های آینه خانه‌ها بنگریم.

هوش مصنوعی: در دامن سرنوشت، ما به خوبی برای روزیمان محدود شده‌ایم، و بیدل به‌مانند پرنده‌ای دانه‌ها را به زمین می‌پاشد.