هوش مصنوعی: ای نرگس زیبایی که از گلزار روییده‌ای، نگین جادوها، قلم تقدیر در دستان توست و ابروانت همچون شعری دلربا است.

هوش مصنوعی: عشق و وابستگی از آن‌چنان قدرتی برخوردارند که هیچ‌کس نمی‌تواند به سادگی از آن‌ها رها شود؛ آن‌ها مانند زنجیرهایی هستند که در گیسوان محبوبان تنیده شده و آزادی از این بندها امکان‌پذیر نیست.

هوش مصنوعی: به خاطر فریبکاری‌هایی که در زندگی از سر گذرانده‌ایم، آموخته‌ایم که تحمل ناملایمات و بی‌سرنوشتی را. مانند قمر که بر بلندی درخت سرو نشسته و در عین حال، آواره و بی‌هدف در بین دیگر پرندگان است.

هوش مصنوعی: غم‌ها و سختی‌ها بر روی غنچه اثر گذاشت تا اینکه در نهایت به گلی زیبا تبدیل شد. بعد از تحمل این شکست‌ها، رنگ و بویی از ناراحتی در چهره‌ها نمایان شده است.

هوش مصنوعی: صید دو عالم از عدل در دست اقبال است، یعنی با برقراری عدالت می‌توان به موفقیت و بهره‌مندی از دو دنیا دست یافت. برای دستیابی به این موفقیت، نیازی به تلاش‌های سخت و پرواز کردن نیست؛ چرا که خود عدالت و اقبال آن را فراهم می‌کند.

هوش مصنوعی: تا وقتی که معنی کلمات به روشنی بیان نشود، حقیقتی هم نمی‌تواند به وضوح نمایان شود. عریانی و بی‌پرده‌گی فقط روی سطحی از رنگ و بوی نامطبوع است و نمی‌تواند عمق معنا را منتقل کند.

هوش مصنوعی: اگر به کسانی که بخیل هستند، توجه نکنیم و از آن‌ها بگذریم، بر درویشان ظلم می‌شود. در این میان، بین دو حالت، یکی مثل سبزه مقابله با خشکی و سختی است.

هوش مصنوعی: سجده کردن ذات ما جز در برابر ناتوانی نیست. اما امید داریم که به اندازه انتظاری که از زندگی داریم، به نتیجه‌ای عالی دست پیدا کنیم.

هوش مصنوعی: اگر کسی از نگاه‌ها و نظرها فرار کرده و از دنیای خاکی جدا نشود، در حقیقت در این بیابان تنها می‌ماند و مانند گردی که در اطراف آهوها می‌چرخد، در محاصره‌ی شوق و زیبایی‌ها خواهد بود.

هوش مصنوعی: این دنیا پر از غم و اندوه است و در اینجا جایی برای شادی و خوشی وجود ندارد. اگر به دنبال جمعیت و همصحبتی هستی، باید آماده‌ای که به خاک سجده کنی و زانو بزنید.

هوش مصنوعی: افراد قانع و راضی در زندگی، شبیه به دانه‌های گرانبها هستند که از خوردن و لذت بردن، به آرامی و با نرمی به سوی بالا می‌روند و موجب شده‌اند که کنار یکدیگر قرار گیرند.